Recipe 21: Bougatsa (Μπουγάτσα)

Bougatsa is one of the most traditional Greek pastries and the cause of much controversy between north and south Greece. You see, for the south there is only one type of Bougatsa, the one I make in today’s recipe. For the north, there are many types, filled with various ingredients, including minced meat.

You can say, therefore, that today I’m showing you how to make a ‘lazy’ southern Greek Bougatsa. I’m saying lazy because I am not going to show you how to make the pastry but only the cream (I have used filo pastry instead). That way you can really have a delicious dessert in less than an hour. I will show you how to make the proper Bougatsa pastry in another blog.

The ingredients:

4 cups of full fat milk
Quarter of a cup butter
2/3 cup sugar
2/3 cup fine semolina (Ψηλό σιμιγδάλι for my Greek readers)
2 eggs
2 egg yolks
1 tsp vanilla extract
500gr filo pastry
2/3 cup melted butter
Icing sugar
Ground cinnamon

1.    Heat the milk in a pan under low heat.

2.    In another pan, melt ¼ cup butter and add the semolina, stirring well.

3.    Add the milk little by little and keep on stirring vigorously until all the milk has been added. Be very careful not to add too much milk initially, as you may leave lumps of semolina in which would be difficult to dilute.

4.    Add the sugar and stir well under low heat. Bring to boil and keep stirring until a cream is formed.

5.    Take off heat and let cream cool down a bit. Stir the cream frequently to avoid any crust forming on top.

6.    Whisk the eggs and the egg yolks and stir them in the cream, together with the vanilla extract.

7.    Cover the surface of the cream with kitchen foil to avoid any crust forming.

8.    Lightly butter a medium sized oven pan and spread half of the filo pastry sheets, brushing each sheet with melted butter.

9.    Add the cream and then spread the remaining filo pastry sheets, again brushing each one with melted butter.

10.    Cook in the oven (200C) for about half an hour or until pastry is golden.

11.    Serve warm, adding icing sugar and cinnamon (NOTE: In Greece you sprinkle the icing sugar and cinnamon directly on the cream, rather than the pastry, as it blends nicely and adds to the taste).

Η Οικονομική Βοήθεια Στην Ελλάδα - Μια Τρύπα Στο Νερό

Πριν καλά καλά γίνουν γνωστές οι λεπτομέρειες της συμφωνίας της Ευρωζώνης για τη νέα οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα, αρχίσαμε να ακούμε περί ‘Σωτηρίας’ ή περί ΄Ξεπουλήματος’. Ο Πρωθυπουργός ήταν ‘υπερήφανος’ που επιτεύχθηκε μια τέτοια συμφωνία, που ‘τάχα’  η Ελλάδα  έσωσε το ευρώ, κλπ κλπ. 

Το θέμα βέβαια είναι τί από όλα αυτά είναι αλήθεια και τί δεν είναι. Το βασικό ερώτημα έιναι το αν η χώρα μας όντως σώθηκε, ή μας περιμένουν 40 χρόνια ‘σκλαβιάς και φυλακής’.

ΤΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Τη δημοσιευμένη συμφωνία στα Αγγλικά μπορείτε να την διαβάσετε εδώ. Τα βασικά της σημεία είναι:

1.    Mέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ) και του ΔΝΤ η Ελλάδα θα λάβει περίπου €109 δις. Η περίοδος αποπληρωμής από τα 7,5 έτη που ήταν στο ισχύον σήμερα δάνειο, αυξάνεται σε τουλάχιστον 15 έτη και σε 30 έτη κατ’ ανώτατο όριο με περίοδο χάριτος 10 ετών. Το κυμαινόμενο επιτόκιο καθορίζεται επί του παρόντος σε 3,5%. ΠΡΟΣΕΞΤΕ ότι το επιτόκιο δεν είναι σταθερό στα 3,5% αλλά θα είναι κυμαινόμενο.

2.    Ο ιδιωτικός τομέας έχει δείξει επιθυμία να λάβει συμετοχή στη νέα στήριξη της Ελλάδας μέσω του Διεθνές Χρηματοπιστωτικού  Ινστιτούτου (IIF).  Το σημείο 5 της συμφωνίας λέει ότι η αρχική συμμετοχή θα είναι περίπου €37 δις καθαρά (θα εξηγήσω παρακάτω τι σημαίνει αυτό) για την περίοδο 2011-2014, η οποία θα φτάσει συνολικά τα €106 δις καθαρά (περίπου €135 δις συνολικά) για τη συνολική περίοδο 2011-2019. Η συμμετοχή αυτή δεν θα είναι με τη μορφή νέων δανείων, αλλά με την ανταλλαγή των υπαρχώντων δανείων με νέα.

Ουσιαστικά, ο ιδιωτικός τομέας (τράπεζες, επενδυτές, κλπ) που έχει αυτή τη στιγμή ελληνικά ομόλογα θα έχει 4 επιλογές (όπως αναφέρονται στην επίσημη αναφορά του IIF εδώ) :

A.    Να τα κρατήσει ως είναι, ελπίζωντας ότι η Ελλάδα θα τα πληρώσει όταν έρθει η ώρα της λήξης τους.

B.    Να επεκτήνει τη διάρκειά τους μέχρι 30 χρόνια, ανταλάσσοντάς τα με νέα ομόλογα με επιτόκιο 4,5%. 

C.    Να επεκτήνει τη διάρκειά τους μέχρι 30 χρόνια, να δεχθεί μείωση του δανείου της τάξης του 20% και με επιτόκιο 6,42%. 

D.    Να επεκτήνει τη διάρκειά τους μέχρι 15 χρόνια, να δεχθεί μείωση του δανείου της τάξης του 20% και με επιτόκιο 5,9%. 

ΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΙΠΑΝ (ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΜΜΕ, ΚΛΠ)

1.    Μόνο το δάνειο απο το ΕΤΧΣ θα έχει επιτόκιο 3,5% και αυτό θα είναι κυμαινόμενο. Τα νέα ομόλογα που θα λάβει ο ιδιωτικός τομέας θα έχουν επιτόκια μεταξύ 4,5% και 6,42%, ανάλογα με την επιλογή που θα κάνουν.

Τα επιτόκια των ομολόγων αυτών μπορείτε να τα δείτε αναλυτικά στο πληροφοριακό φυλλάδιο του IIF, που μπορείτε να κατεβάσετε εδώ.

2.    Τα €109 δις του ΕΤΧΣ είναι νέο δάνειο, ή περιέχει και τα €45 δις που μένουν ακόμα από το Μνημόνιο 1; Με λίγα λόγια, θα λάβουμε συνολικά €109 δις ή €154 δις; Οι περισσότερες αναφορές κάνουν υπολογισμούς θεωρώντας ότι το συνολικό ποσό θα είναι €154 δις. Αυτό δείχνει και η σελίδα 6 της αναφοράς του Eurogroup (εδώ). Οπότε βασίζω τα συμπεράσματά μου παρακάτω σε αυτό το ποσό. 

3.    Τα νέα ομόλογα προς τον ιδιωτικό τομέα θα έχουν εγγυήσεις το κόστος των οποίων θα πρέπει να πληρώσει η Ελλάδα. Για να εγγυηθεί τα νέα ομόλογα, η Ελλάδα θα πρέπει να αγοράσει  ‘30-year zero-coupon AAA-rated bonds’, δηλ ομόλογα διάρκειας 30 ετών, μηδενικού επιτοκίου, με αξιολόγηση ΑΑΑ. Αυτά θα αγοραστούν από το ΕΤΧΣ, αλλά το κόστος αγοράς θα πληρωθεί από την Ελλάδα.

Το συγκεκριμένο σημείο είναι στη σελίδα 3 του φυλλαδίου του IIF, το οποίο λέει ‘The zero coupon bonds are purchased using EFSF funds. Greece pays the funding costs to the EFSF’. Το συνολικό κόστος μιας τέτοιας εγγύησης έιναι περίπου €35 δις, για να εγγυηθούν τα €135 δις των ομολόγων του ιδιωτικού τομέα (είναι η διαφορά ΄καθαρού' και συνολικού δανείου από το ΕΤΧΣ που ανέφερα πιό πάνω).

4.    Τα €135 δις του ιδιωτικού τομέα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΔΩΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Είναι, με απλά λόγια, η αξία των ομολόγων που θα ανταλλαγούν με νέα. Εφόσον τα υπάρχοντα ομόλογα έχουν αγοραστεί από τον ιδιωτικό τομέα, αλλά η Ελλάδα δεν μπορεί να τα πληρώσει αυτή τη στιγμή, απλά ανταλλάσονται με νέα. 

5.    Η μείωση του χρέους κατά 20% ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΙΩΣΗ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ. Η μείωση θα γίνει μόνο στις επιλογές (C) και (D) του ιδιωτικού τομέα που εξήγησα παραπάνω. Μάλιστα, κατά το φυλλάδιο του IIF, αναμένεται τις 2 αυτές επιλογές να τις διαλέξει το 50% του ιδιωτικού τομέα. Αυτό σημαίνει ότι από τα €135 δις μόνο το 50% θα μειωθεί κατά 20%. Με απλά λόγια, η συνολική μείωση του χρέους από την ανταλλαγή ομολόγων θα είναι μόνο €13,5 δις!!

6.    Ενώ τα πρώτα 10 χρόνια των νέων ομολόγων θα έχουν σχετικά χαμηλό επιτόκιο, από το 10ο έτος και πάνω τα επιτόκια θα κυμαίνονται μεταξύ 5% και 6,8% (όπως δείχνει το φυλλάδιο του IIF).

7.    Στην ουσία, ο ιδιωτικός τομέας δέχεται ανταλλαγή των τωρινών ομολόγων (τα οποία αν τα πουλήσει τώρα στην αγορά θα αξίζουν λιγώτερο από το 80% της αξίας τους) με νέα, τα οποία ναι μεν θα έχουν μειωμένη αξία κατά 20%, αλλά θα έχουν μεγάλη διάρκεια, καλά επιτόκια και θα ΕΓΓΥΟΥΝΤΑΙ την εξόφληση τους. Στην ουσία ανταλλάζουμε χρέος το οποίο μπορούσαμε να μην πληρώσουμε με μια στάση πληρωμών, με χρέος που είναι εγγυημένο (με δικά μας λεφτά).

ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΝΕ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΑΥΤΑ

1.    €38,3 δις στο να καλυφθεί το δημόσιο έλλειμα για την περίοδο 2012-14.

2.    €20 δις στην ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών.

3.    €20 δις στην επαναγορά ελληνικών ομολόγων κατευθείαν από τις αγορές.

4.    €35 δις για τις εγγυήσεις των νέων ομολόγων.

5.    €32 δις στην εξόφληση ελληνικών ομολόγων που λήγουν μέχρι το 2014. Η συνολική αξία των ομολόγων είναι περίπου €86 δις, αλλά περίπου €54 δις θα ανταλλαγούν με νέα ομόλογα, αφήνωντας ομόλογα αξίας €32 δις που πρέπει να εξοφληθούν.

Σύνολο €145,3 δις, από τα €154 δις που θα λάβουμε από το ΕΤΧΣ και το ΔΝΤ.

ΤΙ ΧΡΕΗ ΓΛΙΤΩΣΑΜΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ;

•    €13,5 δις από την ανταλλαγή ομολόγων.

•    €12,6 δις από αγορά ομολόγων από τις αγορές. Το ποσό αυτό υπολογίζεται από την ΕΕ, θεωρώντας ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να αγοράσει πίσω ομόλογά της κατευθείαν από τις αγορές, ξοδεύοντας €20 δις για να αγοράσει ομόλογα συνολικής αξίας €32,6 δις. Αναλυτές αναφέρουν ότι κάτι τέτοιο προδιαθέτει ότι τα ομόλογα θα πουλιούνται προς 61 σεντς στο δολλάριο, τιμή που όχι μόνο φαίνεται πολύ φτηνή ήδη, αλλά που μάλλον δεν θα ισχύει όταν οι αγορές πάρουν χαμπάρι ότι υπάρχει αγοραστής που αγοράζει τα ομόλογα (δηλ η τιμή τους θα ανέβει). 

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Αν κρίνουμε ότι το ΔΝΤ υπολογίζει ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας το 2020 θα είναι 130% του ΑΕΠ  (η συγκεκριμένη αναφορά εδώ) και ότι το ΑΕΠ για το 2020 υπολογίζεται στα €300 δις, αυτο σημαίνει ότι το δημόσιο χρέος για το 2020 υπολογίζεται στα €390 δις.

Αν αφαιρέσουμε τα €26,1 δις πιο πάνω, η Ελλάδα το 2020 θα έχει δημόσιο χρέος €363,9 δις. Δηλ, όλες αυτές οι θυσίες για τα επόμενα 30 χρόνια (η διάρκεια των νέων ομολόγων) για μία 7% μείωση του χρέους ως προς το ΑΕΠ!!!!!

Και μην ξεχνάτε ότι το 2020 θα πρέπει να βούμε τα λεφτά για την μελλοντική εξόφληση του χρέους αυτού. Μην ξεχνάτε ότι θα έχουμε ξεπουλήσει τη δημόσια περιουσία για να βρούμε €50 δις προς αυτή την εξόφληση. Μην ξεχνάτε ότι η προβλέψεις του ΔΝΤ βασίζονται στην υπόθεση ότι από το 2012 το ΑΕΠ της Ελλάδας θα παρουσιάζει αύξηση (πράγμα σχεδόν αδύνατο, λόγω των αυστηρών μέτρων του Μνημονίου 2).

Δηλαδή τα παραπάνω είναι το θετικό σενάριο, και όχι το ‘worst case scenario’. Με απλά λόγια, όταν η συμφωνία ‘σωτηρίας΄ αποφασίζεται από τους δανειστές μόνο και όχι από τους δανειολήπτες, το αποτέλεσμα για τον δανειολήπτη είναι άσχημο.

Κάναμε, απλά, μια τρύπα στο νερό.

Recipe 20: Homemade 4-Meat Burger (Σπιτικό Χάμπουργκερ 4 Κρεάτων)

Who says that burgers are not healthy? It all depends on what sort of meat a burger is made of. If it has loads of fat and parts of the body that make you go ‘yak’, then it’s not healthy. If it’s made of lean meat, then it’s as healthy as a nice, juicy steak.

This recipe is called ‘home-made’ because everything in it is made from scratch. Even the tomatoes are of my own tomato plants. Ok, the blue cheese is bought, as I do not have enough space in my flat for a cow ;)

I experimented a bit with the burger, as I wanted to mix together various flavours of meat to see what happens. The result is better that anticipated and the burger is really extra filling! 

But let’s get on with the recipe:

For the bun (makes about 12):

1 cup milk
Half cup water
Half cup unsalted butter
4.5 cups strong flour
7 gr instant yeast
2 tbsps white sugar
1.5 tsps salt
1 egg


For the 4 meat burger (makes at least 12 large ones):

500 gr lean minced beef
500 gr minced lamb
12 streaks smoked bacon
10 slices prosciutto ham
1 large onion, grated
500gr bread (without the crust). Do not use sliced supermarket bread but proper ones bought from speciality shops (see photo above)
5 tbsps dried oregano
5 tbsps dried mint
1 bunch parsley, chopped
Extra virgin olive oil
Salt/pepper to taste


How to make the buns:

1.    In a small saucepan, heat milk, water and butter until very warm.

2.    In a little glass, dilute the yeast in a bit of warm water and let it stand for about 5-10 min.

3.    In a large bowl, mix together 3 cups of flour, the diluted yeast, sugar and salt.

4.    Pour the milk mix into the flour mix, stir and add the egg.

5.    Stir in the remaining flour, half a cup at a time, beating well after each addition.

6.    When the dough has pulled together, turn it out onto a lightly floured surface, and knead until smooth and elastic, about 8 minutes.

7.    Divide dough into 12 equal pieces. Shape into smooth balls, and place on a greased baking sheet. Flatten slightly.

8.    Cover, and let rise for 30 to 35 minutes in a warm place.

9.    Bake at 200C for 10 to 12 minutes, or until golden brown.

How to make the burgers:

1.    Cut the bacon and prosciutto ham in small pieces.

2.    In a large bowl, mix the beef, lamb, bacon and ham.

3.    Dip the bread in cold water to soak. Once soft, squeeze it to get rid of water and add it to the mix.

 

4.    Add the remaining ingredients and knead the mix well for about 5min.

 

5.    Cover with cling film and refrigerate for at least 2 hours.

6.    Make burgers with the mix (you can vary the sizes depending on your preference) and place them in a greased baking sheet. 

7.    Place them in the oven and cook at 200C until ready.

Once the burgers are ready, you can really play around with various ingredients to go with it. In my photos you can see that I used melted blue cheese and tomatoes, but you can really experiment with anything you like.

Recipe 19: Pork Lagoto (Χοιρινό Λαγωτό)

This recipe has many variations depending on which area of Greece you come from. Some of them use rabbit meat, but to avoid having hate mail coming through my door I am sticking to a version which uses pork, instead.

It’s a very versatile dish, that can be served as an accompaniment to a good glass of wine (or a few), or as a main dish with your preferred selection of side dishes (rice, potatoes, salad, etc.).

For about 6 persons you will need:

1 kg pork (boneless), cut in large chunks
5-6 garlic cloves
1 large onion, chopped
3 slices of bread (do not use sliced supermarket bread, instead use bread from a local bakery or those sold in specialist shops, like the one in the photo above, because it does make a big difference to the overall taste)
1 large tomato, grated
1 cup virgin olive oil
1 cup walnuts, crushed
2 tbsps red wine vinegar
Salt/pepper to taste

1.    Fry the pork in olive oil in a non-stick pan for about 5 minutes, until brown in colour.

2.    Take off heat and empty the contents in a large pan.

3.    Add a bit of olive oil in the frying pan and fry the onions for 3-4 minutes, until golden

4.    Take off heat and add it to the meat.

5.    Add the grated tomato, half a cup of water, salt and pepper and cover pan. Bring to boil and leave it to cook slowly, in low heat, for about 20 minutes.

6.    In a bowl, place the slices of bread with the wine to soak.

7.    Once the meat is cooked, place it in an oven proof dish. Leave the rest in the pan.

8.    Squash the bread to get rid of the excess wine. Place it in the pan, add the garlic, vinegar, a cup of water and a bit more salt and boil slowly for about 10 minutes, stirring constantly until the sauce has thickened.

9.    Cover the meat with the sauce. Pre-heat over a medium heat and cook for 20-25, until a golden/brown crust has been formed.

10.    Serve when still warm.

Το Λευκό ΔΕΝ Αλλάζει Το Πολιτικό Σκηνικό Έστω Και Αν Είναι Πάνω απο 50%

Εδώ και μερικές εβδομάδες σχεδόν όλα τα ελληνικά blogs έχουν αναρτήσει ένα άρθρο με τίτλο “ ΜΕ ΛΕΥΚΟ 50%+1 ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ…ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ”.  Το άρθρο αυτό, με πολύ απλά λόγια, ισχυρίζεται ότι εάν το ποσοστό των λευκών ψήφων στις εκλογές ξεπεράσει το 50%, τότε “Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με βάση την αρχή της Δεδηλωμένης (δήλωση της βούλησης του λαού), της Λαϊκής Κυριαρχίας και την αρχή της Ισότητας της ψήφου πρέπει να διαλύσει τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς, να ορίσει υπηρεσιακή κυβέρνηση και να δώσει εντολή σχηματισμού νέων πολιτικών σχηματισμών προκειμένου να εκφράσουν την λαϊκή βούληση.”

Το άρθρο αυτό ξεκίνησε από ένα κείμενο που αναρτίστηκε στην ιστοσελίδα της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών, από τον κ. Γιώργο Κοφινάκο, στις 27 Μαίου 2011. Το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.

Επίσης, το άρθρο που αναρτίστηκε στα blogs μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.(Σημείωση: έπειτα από αναφορά μας για το σχετικό άρθρο φαίνεται ότι και η Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών κατάλαβε το λάθος και το έβγαλε από την ιστοσελίδα της).

Επειδή και τα δύο άρθρα έκαναν αναφορά στον σχετικό εκλογικό νόμο ΠΔ 96/2007, που μπορείτε να διαβάσετε εδώ, αποφάσισα να διαβάσω όλο το προεδρικό διάταγμα για να δω εάν όντως ισχύουν αυτά που λένε τα 2 άρθρα.

Πήρα την απόφαση αυτή επειδή τα 2 αυτά άρθρα έκαναν αναφορά σε μια απόφαση του Ευρωπαικού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία κατά τα άρθρα αυτά  έλεγε ότι η λευκή ψήφος εκφράζει την αποκήρυξη των πολιτικών σχηματισμών. Και επειδή έχω ήδη γνώση της συγκεκριμένης απόφασης, την οποία είχα αναλύσει στο δικό μου blog (Υπόθεση 5 στο λινκ εδώ) διέκρινα μια διαφορά στην δικαστική απόφαση και την ερμηνεία που της έδωσαν τα 2 άρθρα. Την συγκεκριμένη απόφαση μπορείτε να την διαβάσετε στα ελληνικά εδώ.

Αφού λοιπόν διάβασα αναλυτικά το σχετικό νόμο, την δικαστική απόφαση και όλες τις σχετικές πληροφορίες των 2 άρθρων, είναι φανερό ότι το συμπέρασμα που έβγαλαν τα 2 άρθρα είναι ΛΑΘΟΣ!. Και εξηγώ:

Οι επόμενες εκλογές  όντως θα διεξαχθούν με βάση το ΠΔ 96/2007 το οποίο ισχύει και σήμερα. Αν διαβάσετε  τη σχετική παράγραφο του Άρθρου 98 (8), λέει ότι:

«8. Κατά την αληθή έννοια των διατάξεων της παρ.4 του παρόντος άρθρου και των άρθρων 99 και 100,κατά τη σύνταξη, ανά εκλογική περιφέρεια, των πινάκων αποτελεσμάτων από τα αρμόδια δικαστήρια, κατά την κατανομή των εδρών, καθώς και για τον καθορισμό του εκλογικού μέτρου, τα λευκά ψηφοδέλτια δεν προσμετρώνται στα έγκυρα.»

Όπως βλέπετε, βάση νόμου τα λευκά δεν προσμετρώνται ως έγκυρα, οπότε, κατα τα Άρθρα 99 και 100 βουλευτές βγαίνουν βάση των όσων έγκυρων ψήφων υπάρχουν.

Τώρα, όσον αφορά την απόφαση του Ευρ. Δικαστηρίου, η απόφαση αυτή δεν έχει να κάνει με το θέμα του αν η Ελλάδα πρέπει ή όχι να προσμετρά τα λευκά ψηφοδέλτια. Αν διαβάσετε το σημείο 29 της απόφασης (το οποίο δεν αναφέρουν τα 2 άρθρα και είναι το πιο σημαντικό), στη σελίδα 9, λέει ότι:

«Το Δικαστήριο υπογραμμίζει ότι δεν καλείται να εξετάσει in abstracto κατά πόσον είναι πρόσφορο τα λευκά ψηφοδέλτια να προσμετρώνται κατά τον υπολογισμό του εκλογικού μέτρου και την κατανομή των εδρών, ούτε να αποφασίσει εάν ένα τέτοιο σύστημα υπολογισμού επιβάλλεται από τις αρχές της λαϊκής κυριαρχίας και της ισότητας των ψήφων. Όπως έχει ήδη κρίνει, το ζήτημα αυτό ανάγεται στο περιθώριο εκτιμήσεως του οποίου απολαύουν τα Κράτη στον τομέα αυτό. Αντιθέτως, το ζήτημα το οποίο τίθεται στην προκειμένη περίπτωση είναι εάν ο τρόπος με τον οποίο το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, δια της αποφάσεως 12/2005, ερμήνευσε και στη συνέχεια εφήρμοσε τον εκλογικό νόμο, ήταν συμβατός με την ίδια την ουσία του δικαιώματος των προσφευγόντων να εκλέγονται και να ασκούν τα βουλευτικά τους καθήκοντα.»

Με άλλα λόγια το Ευρωπαικό Δικαστήριο δεν αποφασίζει εάν πρέπει ή όχι τα λευκά να προσμετρώνται, ή αν αυτό είναι άδικο, γιατί αυτό είναι θέμα της σχετικής νομοθεσίας κάθε κράτους. 

Στη συγκεκριμένη υπόθεση, το δικαστήριο καταδίκασε την Ελλάδα επειδή ενώ οι 3 βουλευτές εξελέγησαν σε περίοδο που ο νόμος δεν προσμετρούσε τα λευκά, η Ελληνική δικαιοσύνη τους αφέρεσε τις έδρες βάση νόμου ο οποίος προσμετρούσε τα λευκά, αλλά δεν ίσχυε την περίοδο των συγκεκριμένων εκλογών. Με άλλα λόγια, το Ευρ. Δικαστήριο στην συγκεκριμένη υπόθεση δεν καταδίκασε την Ελλάδα επειδή δεν προσμετρά τα λευκά, αλλά επειδή εφάρμοσε ένα νόμο ο οποίος δεν ίσχυε την ημερομηνία εφαρμογής του.

Πιστεύω ότι είναι φανερό ότι με τον υπάρχοντα νόμο, τα λευκά ψηφοδέλτια ΔΕΝ προσμετρώνται ως έγκυρα. Ως αποτέλεσμα, έστω και αν τα λευκά είναι πάνω από το 50% των ψήφων, βουλευτές θα βγούν από το υπόλοιπο ποσοστό έγκυρων ψήφων.

Όσο για τις υπόλοιπες αναφορές που κάνουν τα άρθρα ως προς την ευθήνη του Προέδρου της Δημοκρατίας ως προς το Σύνταγμα, έχουμε ήδη δει ότι το Σύνταγμα έχει ήδη παραβιαστεί σε πολλά, πιο σηματικά θέματα χωρίς καμμία παρέμβαση. Οπότε μην περιμένετε κάτι τέτοιο να αλλάξει στο θέμα των λευκών.

Έχω ήδη στείλει μηνύματα και στην ιστοσελίδα της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών, αλλά και σε όλα τα blogs στα οποία βρήκα το άρθρο. Δεν ξέρω κατά πόσο θα αποφασίσουν να κάνουν τη δική τους έρευνα. Απλά το σίγουρο είναι ότι όποιος ρίχνει λευκό ωφελεί τα υπάρχοντα πολιτικά σχήματα γιατί οι βουλευτές θα βγούνε από τα έγκυρα ψηφοδέλτια, όσα και αν είναι αυτά, χωρίς τα λευκά να ληφθούν υπ’ όψην.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι, με βάση τον υπάρχοντα εκλογικό νόμο ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ 50% ΤΩΝ ΣΥΝΟΛΙΚΩΝ ΨΗΦΩΝ.

Ιδιωτικοποιήσεις: Πρόοδος ή Καταστροφή;

Αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο με αφορμή το μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων δημόσιου πλούτου και οργανισμών, που θα ανακοινωθούν στους επόμενους μήνες, με σκοπό την είσπραξη €50 δις. 

Για μερικούς, μια τέτοια ιδιωτικοποίηση αποτελεί ‘ξεπούλημα’ της δημόσιας περιουσίας. Για άλλους, το μόνο τρόπο μείωσης των δημοσίων δαπανών. Η αλήθεια, κατά τη γνώμη μου, βρίσκεται περίπου στη μέση.
 
Μια και είμαι κάτοικος  Αγγλίας, έχω δει από ‘πρώτο χέρι’ τι σημαίνει ιδιωτικοποίηση όλων σχεδόν των δημοσίων οργανισμών. Θα αναλύσω πιο κάτω μερικά από τα χαρακτηριστικά της. Προς το παρών, ας δούμε πρώτα την ιδιόμορφη περίπτωση της Ελλάδας:
 
Το μεγάλο πρόβλημα του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα είναι η μονιμότητα. ‘Οταν μια επιχείρηση μπορεί μόνο να προσλαμβάνει προσωπικό και όχι να απολύει, είναι απλά θέμα χρόνου το πότε (όχι το αν) τα έξοδά της θα ξεπεράσουν τα έσοδα, με αποτέλεσμα η εταιρεία να γίνει ζημιογόνα. 
 
Ας προσθέσουμε και άλλα χαρακτηριστικά της Ελληνικής δημόσιας ‘κοινωνίας ‘:
 
•    H πρόσληψη δημοσίων υπαλλήλων με πολιτικούς και όχι αξιοκρατικούς λόγους.
 
•    Oι μονοπωλιακές αγορές που υπάρχουν σε πολλούς τομείς. Πχ παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, σιδηρόδρομος, κλπ.
 
•    Τα μεγάλα, σε πολλούς τομείς του δημοσίου, πακέτα μισθολογίου, μπόνους, κλπ σε υπαλλήλους, τα οποία όχι μόνο είναι πολύ μεγαλύτερα από αυτά στον ιδιωτικό τομέα αλλά και δεν έχουν καμμία σχέση με την απόδοση/παραγωγικότητα.
 
Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι η σημερινή κατάσταση του δημοσίου τομέα. Απαρχαιωμένα συστήματα λειτουργείας και υπηρεσιών, αδιαφορία μια και δεν υπάρχει φόβος απόλυσης/συναγωνισμού, ακρίβεια τελικού προΪόντος.
 
Μετά από τα παραπάνω θα νομίζετε ότι υποστηρίζω τα σχέδια ιδιωτικοποίησης της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης. Κάθε άλλο. Διαφωνώ ριζικά. Και ο λόγος είναι απλός. Γίνεται με λάθος τρόπους, και για λάθος σκοπό.
 
Θα σας εξηγήσω τι εννοώ με ένα απλό παράδειγμα:
 
Αυτή τη στιγμή η ΔΕΗ είναι μια πολύ κερδοφόρα δημόσια επιχείρηση. Βέβαια, οι λόγοι που ανέφερα πιο πάνω την έχουν κάνει να προσφέρει ακριβά το προιόν της, ο τρόπος διοίκησης και λειτουργείας της να είναι απαρχαιομένος και γενικά να είναι ένας οργανισμός που χρειάζεται εκμοντερνισμό.
 
Εάν όμως αυτή τη στιγμή ιδιωτικοποιήσεις τη ΔΕΗ, δημιουργείς περισσότερα προβλήματα από όσα λύνεις, γιατί:
 
1.    Η μονοπωλειακή αγορά του ηλεκτρικού ρεύματος πηγαίνει από δημόσια σε ιδιωτικά χέρια. Εφόσον δεν υπάρχει ανταγωνισμός, ο ιδιώτης αγοραστής δεν έχει κανένα κίνητρο να εκσυχγρονίσει την επιχείρηση, ή να κατεβάσει τις τιμές. Το κίνητρο, μια και είναι ο μόνος παίκτης στην αγορά, είναι να αυξήσει τα κέρδη (με μείωση προσωπικού, αύξηση τιμών, κλπ). Ώς αποτέλεσμα, ο καταναλωτής χάνει.

2.    Ο νέος ιδιοκτήτης θα αντισταθεί με κάθε μέσο σε ένα άνοιγμα της αγοράς, για να μην χάσει το μονοπώλειο. Σε μία χώρα με τόση διαφθορά στους πολιτικούς, κάτι τέτοιο δεν θα ήταν δύσκολο. Αλλά και να ανοίξει η αγορά, ο νέος ιδιοκτήτης θα μπορεί να ‘σαμποτάρει’ τους υπόλοιπους ανταγωνιστές, μια και έχει ήδη ευρεία γνώση της αγοράς. Και πάλι ο καταναλωτής χάνει.

3.    Έστω και αν μια τέτοια αγορά ανοίξει σε άλλους ανταγωνιστές, θα πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο λειτουργείας αυτής της αγοράς, ώστε οι ανταγωνιστικές εταιρείες να ξέρουν τι μπορούν και τι δε μπορούν να κάνουν, τις επιβολές κυρώσεων, κλπ. Εφόσον στο (2) πιο πάνω λέω ότι θα είναι σχεδόν απίθανο μια μονοπωλιακή εταιρεία να δεχθεί άνοιγμα της αγοράς, θεωρώ το ίδιο απίθανο μια ελληνική κυβέρνηση να δημιουργήσει νομικό πλαίσιο που να βάζει τον καταναλωτή πάνω από τις εταιρείες αυτές.

4.    Μια και ο νέος ιδιοκτήτης θα είναι εταιρεία/ες από το εξωτερικό, τα κέρδη της ΔΕΗ θα μεταβιβάζονται στο εξωτερικό (στη χώρα έδρας των εταιρειών αυτών). Ώς αποτέλεσμα, όχι μόνο το δημόσιο χάνει μια σταθερή εισροή εσόδων στα ταμεία του (τα κέρδη της δημόσιας ΔΕΗ) αλλά έχει και μια μεταφορά κεφαλαίου στο εξωτερικό.
 
Ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζώζεφ Στίγκλιτζ, πρώην αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας και μεγάλος κατακριτής του ΔΝΤ, έχει εξηγήσει τον σωστό τρόπο με τον οποίο μια χώρα μπορεί να ιδιωτικοποιήσει (εάν χρειαστεί) μια δημόσια εταιρεία της εως ώστε να ωφεληθεί και ο καταναλωτής και το δημόσιο. Ο τρόπος είναι ως εξής:
 
1.    Πρώτα εκσυγχρονίζεις τον οργανισμό ώστε να γίνει ανταγωνιστικός ως προς τυχόν ανταγωνισμό. Με λίγα λόγια, αυτό σημαίνει μετεκπαίδευση του προσωπικού στη νέα τεχνολογία, αλλαγές στον τρόπο λειτουργείας του οργανισμού, αλλαγές στην τεχνολογία, στην παροχή υπηρεσίας, κλπ.
 
2.    Κατόπιν, δημιουργείς νομοθετικό πλαίσιο βάση του οποίου η αγορά του συγκεκριμένου προιόντος θα λειτουργεί., με συγκεκριμένους νόμους, ελεγκτικές αρχές, κλπ.
 
3.    Μόλις γίνει αυτό, ανοίγεις την αγορά. Εφόσον ο δημόσιος οργανισμός είναι ανταγωνιστικός και η λειτουργεία της αγοράς έχει καθοριστεί νομοθετικά, και ο καταναλωτής κερδίζει (μια και μπορεί να επιλέξει το προιόν που θέλει) αλλά και το δημόσιο έχει έσοδα και από την δημόσια εταιρεία και από την φορολόγιση των υπολοίπων.
 
4.    Το δημόσιο μπορεί τότε να πουλήσει το δημόσιο οργανισμό (σε πολύ καλή τιμή μια και ο αγοραστής θα αγοράζει μια εκσυγχρονισμένη και ανταγωνιστική εταιρεία), αντί να τον ξεπουλήσει όπως κάνει τώρα. ‘Ομως μπορεί και να αποφασίσει να την κρατήσει, μια και η εταιρεία μπορεί να επεκταθεί και σε άλλες αγορές του εξωτερικού.
 
‘Οπως βλέπετε, η διαφορά του σωστού τρόπου ιδιωτικοποίησης με του λάθος τρόπου είναι μεγάλη και τα αποτελέσματα είναι άκρως διαφορετικά. Ο λάθος τρόπος αποσκοπεί στην είσπραξη ενός άμεσου ποσού απο την πώληση, αλλά την μελλοντική μείωση εσόδων που σημαίνει ότι από κάπου αλλού θα πρέπει να βρεθούν  τα έσοδα. Ο σωστός τρόπος αυξάνει και το τελικό ποσό πώλησης, αλλά δημιουργεί και μια απόλυτα ανταγωνιστική αγορά που συμφέρει και το δημόσιο και τον καταναλωτή.
 
Βέβαια, όπως λέει και ο Στίγκλιτζ (και συμφωνώ απόλυτα) ποτέ δεν πρέπει να λέμε ότι πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα ή ότι όλα πρέπει να παραμείνουν στο δημόσιο. Κάθε απόφαση εξαρτάται από τον συγκεκριμένο οργανισμό. 
 
Πχ, όταν η Αγγλία ιδιωτικοποίησε τον οργανισμό τηλεπικοινωνιών (British Telecom), τον οργανισμό παραγωγής και διανομής φυσικού αερίου (British Gas) και νερού φρόντισε πρώτα να δημιουργήσει αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο, δημιουργόντας συγχρόνως και τους απαραίτητους οργανισμούς ελέγχου των αγορών αυτών (Office of Gas and Electricity Markets, Office of Telecommunications, National Rivers Authority). Επίσης πριν την ιδιωτικοποίησή τους οι εταιρείες αυτές ήταν ήδη και εκσυγχρονισμένες αλλά και κερδοφόρες. Αποτέλεσμα ήταν το κράτος να λάβει και πολλά λεφτά απο την ιδιωτικοποίηση αλλά και ο καταναλωτής να έχει πολύ μεγάλη επιλογή στα προιόντα, υπηρεσίες και τιμές απο τους ανταγωνιστές.

Ένα άλλο παράδειγμα ιδιωτικοποίησης που λειτούργησε σωστά ήταν αυτό μερικών από τον ποιό μεγάλων βρεττανικών αεροδρομίων. Η BAA Limited είναι μια εταιρεία με έδρα το Λονδίνο, αλλά που ανοίκει σε έναν ισπανικό όμιλο επιχειρήσεων. Στην εταιρεία ανήκουν τα αεροδρόμια του Χίθροου, Στάνστεντ, Αμπερντίν, Σαουθάμπτον, Εδιμβούργου και Γλασκώβης. Τα κέρδη της τα βγάζει από την χρέωση φόρου στις αεροπορικές εταιρίες που προσγειώνονται στα αεροδρόμια αυτά και από την δημιουργεία και εκμετάλευση εμπορικών καταστημάτων στα αεροδρόμια αυτά.

Όσοι έχουν ταξιδεύσει στα παραπάνω αεροδρόμια ξέρουν τη διαφορά με τα ελληνικά. 'Οχι μόνο οι υπηρεσίες, τα καταστήματα και η άνεση είναι πολύ καλύτερα απο τα ελληνικά, αλλά και ο αριθμός πτήσεων είναι μεγαλύτερος. Λέτε, εάν τα ελληνικά αεροδρόμια χρέωναν λιγότερους φόρους στις αεροπορικές εταιρείες, να μην είχαμε πτήσεις τουριστικές στα νησιά μας και το χειμώνα; Και σε όσους μιλήσουν για 'παράδοση' των αεροδρομίων σε ξένα χέρια, η εδαφική έκταση παραμένει στο κράτος, ενώ 111 εκ επιβάτες περνάνε συνολικά κάθε χρόνο από τα 6 αυτά αεροδρόμια. Για φανταστείτε για λίγο τι εισόδημα βγάζει η Μ Βρεττανία από το επιβατικό αυτό κοινό (τουρισμός), τη φορολογία (των αεροδρομίων αλλά και των εργαζομένων σε αυτά), αφήνοντας την ανάπτυξη και λειτουργεία τους σε άλλους.
 
Αντίθετα, το ίδιο δεν συνέβει με τους αγγλικούς σιδηρόδρομους. Παρότι δημιουργήθηκε νομοθετικό πλαίσιο, το σιδηροδρομικό δίκτυο παραμένει ιδιοκτησία της δημόσιας επειχείρησης Network Rail. 25 ιδιωτικές εταιρείες έχουν την λειτουργεία των τρένων και σταθμών. Όμως, οι 25 εταιρείες αυτές δεν μπορούν να λειτουργήσουν σε όποια περιοχή θέλουν. Κάθε εταιρεία, κατόπιν διαγωνισμού, έχει το franchise συγκεκριμένων περιοχών για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Αποτέλεσμα αυτού του είδους ‘τοπικού μονοπωλείου’ είναι τα εισητήρια των τρένων στην Αγγλία να είναι πολύ ακριβά, σε σχέση με τις υπηρεσίες που προσφέρονται, μια και κάθε εταιρεία δεν έχει ανταγωνισμό στην περιοχή της. Επίσης, μέρη του δικτύου χρειάζονται εκσυγχρονισμό (πχ γραμμές για τρένα μεγάλης ταχύτητας) με αποτέλεσμα τα έξοδα για τέτοια έργα να πληρώνονται απο τον φορολογούμενο μια και το δίκτυο ανοίκει στην δημόσια εταιρεία.
 
Τα παραπάνω 2 παραδείγματα δείχνουν γιατί η ιδιωτικοποίηση πρέπει να γίνει σωστά και σε συγκεκριμένες δημόσιες εταιρείες μόνο. Θα τελειώσω με ένα άλλο παράδειγμα που δείχνει γιατί η εταιρείες εκμετάλευσης φυσικών πόρων πρέπει να μένουν σε δημόσια χέρια.
 
Το 1974, όταν η Μαλαισία ανακάλυψε ότι είχε τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου άλλα δεν είχε ούτε τη  γνωση ούτε την τεχνολογία για να το εκμεταλευθεί, έκλεισε συμφωνίες με γνωστές εταιρείες του εξωτερικού. Βάση αυτών των συμφωνιών, οι ξένες εταιρείες  έπρεπε να μεταφέρουν και να διδάξουν την τεχνολογία που χρειάζεται για την όλη διαδικασία εξόριξης, διανομής, επεξεργασίας, κλπ του πετρελαίου, σε εργαζομενους από τη Μαλαισία. 

Δημιουργήθηκε επίσης και μία δημόσια εταιρεία πετρελαίου για την συνεργασία με τις εταιρείες εξωτερικού και την εκμετάλευση της νέας τεχνολογίας .  Σήμερα, η κρατική αυτή εταιρεία  όχι μόνο είναι μια από της μεγαλύτερες  στον κόσμο (η γνωστή Πετρόνας), αλλά εκμεταλεύεται τα δικά της κοιτάσματα πλέον και προσφέρει εκπαίδευση σε χώρες του Τρίτου Κόσμου. Το 100% της Πετρόνας ανοίκει ακόμα στο δημόσιο, ενώ με στοιχεία του 2009 ήταν η 80η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο και η 13η πιο κερδοφόρα.
 
Στην αντίθετη πλευρά, όταν το 1998 το ΔΝΤ απαίτησε από την Ρωσία την ραγδαία ιδιωτικοποίηση των δημοσίων οργανισμών που εκμεταλεύονταν τον φυσικό πλούτο της χώρας, το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό. Χωρίς κανένα νομοθετικό πλαίσιο σε λειτουργεία, ολόκληρος ο φυσικός πλούτος της χώρας πέρασε στα χέρια μερικών ιδιωτών, οι οποίοι όχι μόνο τις απέκτισαν φτηνά (μια και οι ρωσικές τράπεζες έδιναν δάνεια αποκλειστικά για την αγορά τους), αλλά και μετέφεραν τα έσοδά τους στο εξωτερικό. Έτσι, όχι μόνο το Ρωσικό κράτος παρέδωσε το φυσικό του πλούτο στα χέρια ανθρώπων όπως ο Αμπράμοβιτς, αλλά το δημόσιο και ο καταναλωτής έχασε μια και η ιδιωτικοποίηση δεν απέφερε ούτε έσοδα, ούτε ανταγωνισμό, ούτε βελτίωση της αγοράς.
 
Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι στη Ελλάδα χρειαζόμαστε την ΣΩΣΤΗ ιδιωτικοποίηση ορισμένων οργανισμών, αλλά σε καμμία περίπτωση αυτών που είναι κερδοφόροι και αυτών που εκμεταλεύονται τον εθνικό μας πλούτο. 
 
Δυστυχώς, ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση προσπαθεί να ιδιωτικοποιήσει τη δημόσια περιουσία είναι ίδιος με αυτόν της Ρωσίας και όχι αυτός που θα φέρει αποτελέσματα καλά για την χώρα και τους πολίτες της.

Recipe 18: Sweet & Smoky Oven Spare Ribs (Γλυκοκαπνιστά Χοιρινά ΠαΪδάκια)

 

Now that the summer is in full swing, it’s hard not to resist some delicious, finger-licking spare ribs, accompanied by a variety of side dishes and cold beer. I have tried and personally tested a selection of fantastic recipes for spare ribs. Today, however, I will present you one of the easiest, which is also very convenient for those who do not have the luxury of a barbeque. Ι discovered this recipe on the internet and it is a definite hit with everyone who's tried it!

To my Greek readers (English readers should move on to the next paragraph), τα spare ribs είναι αυτά τα άκρα της πλευράς του χοιρινού, τα κοκαλάκια με το πολύ λίγο, αλλά πολύ νόστιμο, κρέας, που είναι η προέκταση της μπριζόλας (δείτε τις φωτογραφίες πιο κάτω).

Personally, I do not like too much sauce on my ribs. I prefer them as they come straight from the fire, which is why the photos below do not show them with any sauce. However, I will also describe how to make the sauce.

Let’s begin because I’m getting hungry. The measures below are for one rack of ribs:

1 rack of spare ribs
Half a cup brown sugar
1 tbsp chilli powder
1 tsp salt
1 tsp garlic powder, or grated fresh garlic
Quarter of a tsp ground cloves
Half a tsp ground cinnamon
1 tsp smoked paprika


1.    In a mixing bowl, combine the brown sugar, chilli powder or paprika, salt, garlic powder, cloves and cinnamon

2.    Place each rack of ribs on a piece of foil large enough to fold into a packet. Sprinkle spice rub over the ribs, patting it in generously on all sides.

3.    Turn the ribs meat side down and tightly fold the foil to make sealed packets. Make sure the foil is not pierced because the juices will drip out.

4.    Leave the ribs in the fridge for a few hours (preferably overnight).

5.    Heat oven to 200C. Put the ribs on top of a rack on a baking tray (see photo). If you cook two racks of ribs you need two baking trays. Place them in the oven.

6.    Bake for 4 hours at 200C, then reduce the temperature to 175C for another hour or until a fork easily penetrates the meat.

7.    Serve with side dishes of your choice

NOTES: 

1. To do not be afraid if the ribs look a bit burned towards the ends. This is actually the brown sugar.

2. To make a sauce to go with the ribs, pour any accumulated juices from the ribs once cooked into a saucepan. Add 2 tbsps brown sugar, and a bit of chilli powder, salt, garlic powder, ground cloves, ground cinnamon, smoked paprika. If not enough juices, add a little bit of water.

Bring to the boil until the mixture is reduced by half (it would be syrupy). Take off heat, stir in 1 tbsp white vinegar and serve with the ribs.