Οπως ειπα και στο πρωτο κειμενο, οι υποθεσεις αυτες δικαστηκαν απο το Ευρωπαικο Δικαστηριο Ανθρωπινων Δικαιωματων και το συγκεκριμενο καταστατικο της δικης σας το δεινω στο τελος καθε υποθεσης για να το διαβασετε (εχει ολα τα ονοματα αυτων που πηραν μερος).
Ζητω συγγνωμη εαν σε ορισμενα σημεια η μεταφραση μου δεν ειναι καλη, αλλα η γνωση μου σε καποιες τεχνικες ορολογιες στα ελληνικα ειναι περιορισμενη.
ΥΠΟΘΕΣΗ 1
Εμφανιζομενος ως φιλοξενούμενος σε ζωντανό προγραμμα ειδήσεων σε μεγαλο καναλι της Ελλάδας, ο κυριος Α εξέφρασε τις απόψεις του σχετικά με την εν λογω αποφαση, σχολιάζοντας ειδικα ότι «είχε γελάσει» διαβαζωντας την έκθεση του κυριου Χ, την οποία περιέγραψε ως «λογοτεχνική άποψη που δειχνει περιφρόνηση προς τον πελάτη του».
Ο κυριος Χ εκανε μηνυση στον κυριο Α για ζημίες, υποστηρίζοντας ότι τα σχόλιά του ήταν προσβάλλοντα και δυσφημιστικά. Ο κυριος Α διατάχτηκε να πληρώσει τις ζημίες και το προστιμο αυξήθηκε μετα απο εφεση.
Αποφαση:
Το Ευρωπαικο Δικαστηριο δεν αμφεβαλλε ότι η παρέμβαση από τις ελληνικές αρχές στο δικαίωμα του κυριου Α στη ελευθερία έκφρασης «ήταν ορισμένη από το νόμο» - και από τον αστικό κώδικα και από το ποινικό κώδικα.
Ενώ οι δικηγόροι, ως μεσάζοντες μεταξύ του κοινού και των δικαστηρίων, πρεπει να ακολουθουν πρόσθετους κανόνες συμπεριφοράς, εχουν δικαίωμα επίσης να σχολιάσουν δημοσια την εφαρμογή της δικαιοσύνης, μέσα σε ορισμένα όρια. Εντούτοις, το Ευρωπαικο Δικαστηριο δεν αγνόησε το γεγονός ότι σε αυτήν την περίπτωση τα προσβλιτικα σχόλια κατευθύνθηκαν σε μέλος της εθνικής νομικής υπηρεσίας, δημιουργωντας τον κίνδυνο αρνητικού αντίκτυπου και στην επαγγελματική εικόνα του συγκεκριμενου προσωπου, αλλα και στη δημόσια εμπιστοσύνη ως προς την σωστη εφαρμογή της δικαιοσύνης.
Ομως, αντί να εξακριβωσει την έννοια της φράσης που εκφράστηκε από τον κυριο Α, το Εφετείο κατεληξε στη δικη του ερμηνεία του τι ειχε υπονοήσει η φράση. Με αυτό τον τρόπο, το ελληνικο δικαστήριο είχε στηριχθεί σε ιδιαίτερα υποκειμενικές εκτιμήσεις, αποδίδοντας στον κυριο Α ενδεχομένως προθέσεις τις οποιες δεν είχε στην πραγματικότητα. Το Εφετείο δεν εκανε επισης μια διάκριση μεταξύ των γεγονότων και κρίσεων αξίας, αλλα απλά καθορισε την επίδραση που παρήχθη από τις φράσεις «όταν την διάβασα, γέλασα» και «λογοτεχνική άποψη».
Τα ελληνικά δικαστήρια είχαν αγνοήσει επίσης την εκτενή ειδησεογραφική κάλυψη της υπόθεσης, στα πλαίσια της οποίας η εμφάνιση του κυριου Α στις τηλεοπτικές ειδήσεις ήταν ενδεικτικότερη μιας πρόθεσης να υπερασπιστει τα επιχειρήματα του πελάτη του δημοσια, παρα μιας επιθυμίας να αμφισβητηθεί ο χαρακτήρας του κυριου Χ. Τελος, δεν ελαβαν υπόψη το γεγονός ότι τα σχόλια εγιναν κατα τη διαρκεια ζωντανής μεταδοσης και δεν υπηρξε επομένως η δυνατοτητα να εκφραστουν καπως αλλιως.
Συνεπώς, η αποφαση που καταδικασε τον κυριο Α να πληρώσει ζημίες στον κυριο Χ δεν είχε ικανοποιήσει μια «επείγουσα κοινωνική ανάγκη» και επομενως υπηρξε παραβίαση του άρθρου 10. Την αποφαση μπορειτε να την διαβασετε ολη εδω (http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=862500&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649)
Το συγκεκριμενο αρθρο λεει
«1. Παv πρόσωπov έχει δικαίωμα εις τηv ελευθερίαv εκφράσεως. Τo δικαίωμα τoύτo περιλαμβάvει τηv ελευθερίαv γvώμης ως και τηv ελευθερίαv λήψεως ή μεταδόσεως πληρoφoριώv ή ιδεώv, άvευ επεμβάσεως δημoσίωv αρχώv και ασχέτως συvόρωv. Τo παρόv άρθρov δεv κωλύει τα Κράτη από τoυ vα υπoβάλωσι τας επιχειρήσεις ραδιoφωvίας, κιvηματoγράφoυ ή τηλεoράσεως εις καvovισμoύς εκδόσεως αδειώv λειτoυργίας.
2. Η άσκησις τωv ελευθεριώv τoύτωv, συvεπαγoμέvωv καθήκovτα και ευθύvας δύvαται vα υπαχθή εις ωρισμέvας διατυπώσεις, όρoυς, περιoρισμoύς ή κυρώσεις, πρoβλεπoμέvoυς υπό τoυ vόμoυ και απoτελoύvτας αvαγκαία μέτρα εv δημoκρατική κoιvωvία δια τηv εθvικήv ασφάλειαv, τηv εδαφικήv ακεραιότηταv ή δημoσίαv ασφάλειαv, τηv πρoάσπισιv της τάξεως και πρόληψιv τoυ εγκλήματoς, τηv πρoστασίαv της υπoλήψεως ή τωv δικαιωμάτωv τωv τρίτωv, τηv παρεμπόδισιv της κoιvoλoγήσεως εμπιστευτικώv πληρonoριώv ή τηv διασφάλσισιv τoυ κύρoυς και αμερoληψίας της δικαστικής εξoυσίας.»
Το Ευρωπαικο Δικαστήριο απένειμε στον κυριο Α 12.939 ευρώ για τη χρηματική ζημία.49330/07
ΥΠΟΘΕΣΗ 2
Τον Αυγουστο του 2003 τα ελληνικα δικαστήρια απερριψαν εφεση των κατηγορητων, σχετικα με άρνηση της εταιρειας Πετρελαια Καβάλας να τους προσλαβει. Στηριγμένοι στο άρθρο 6 § 1 (δικαιωμα πρόσβασης σε δικαστήριο), παραπονέθηκαν, ιδιαίτερα, για την απόφαση του Αρειου Παγου να κηρύξει την έφεση τους ως μη δεκτη επειδή ήταν πολύ ασαφης.
Αποφαση:
Το Ευρωπαικο Δικαστήριο εκρινε ότι με το να απορριψει την εφεση για λογους ασαφειας, ο Αρειος Παγος απετυχε στο να εξετασει τους οποιους λογους εδωσαν οι κατηγορητες, και ότι, με αυτο τον τροπο, είχε εμποδίσει αδικαιολόγητα το δικαίωμα πρόσβασής τους σε δικαστήριο.
Ομόφωνα κριθηκε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 και κάθε κατηγορητης ελαβε 5.000 ευρω για τη μη χρηματικη ζημια. Επισης, ολοι οι κατηγορητες ελαβαν από κοινού 2.000 ευρω για τις δαπάνες της δικης.
Ολη η αποφαση εδω (http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=830145&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649)
ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΙΟ: Ειναι απαραιτητο να τονισω την αποφαση αυτη, επειδη παρομιες αποφασεις εγιναν και σε αλλες τετοιες υποθεσεις στις οποιες ο Αρειος Παγος απερριψε Εφεση για λογους ασαφειας. Με λιγα λογια, ο Αρειος Παγος ειναι υποχρεωμενος να εξετασει οποιοδηποτε λογο Εφεσης, εστω και αν αυτος ειναι ασαφης. Το να απορριψει αυτοματα την εφεση, αφαιρει το δικαιωμα (πχ) σε ατομα που εχουν περιορισμενες γνωσεις να προσφυγουν στην δικαιοσυνη. Αν λοιπον ξερετε ατομα που τους απερριψαν την εφεση για λογους ασαφειας, ειναι καλο να τους αναφερετε αυτην την αποφαση.
ΥΠΟΘΕΣΗ 3
Στις 13 Μαρτίου 1998 το Εφετείο της Αθήνας τον καταδίκασε για βοήθεια και υποκίνηση παραποίησης βιβλίων αποταμίευσης εις βάρος του ΤΕΒΕ και τον καταδίκασε σε φυλάκιση 11 ετών. Απελευθερώθηκε το Δεκεμβριο του 1998, κατοπιν αφαίρεσης της περιοδου προδικάσιμης κράτησης από την συνολικη περιοδο φυλακισης.
Πριν γινει αυτο, το 1988, του αποδωθηκε δικαιωμα συνταξιοδοτησης μετα απο υπηρεσία 30 ετών. Μετά από την απελευθέρωσή του, το Δεκεμβριο 1999, το ΙKA ανακάλεσε την απόφαση του 1988 να του απονεμηθεί σύνταξη και μετέφερε μέρος της σύνταξης στη σύζυγο και την κόρη του, λογω της καταδικης του και σύμφωνα με το συνταξιοδοτικό κώδικα.
Η απόσυρση της σύνταξης τον ανάγκασε επίσης να χάσει τα δικαιώματα κοινωνικης ασφάλειάς του.
Μετά από μια απορριψη εφεσης του κυριου Α και μια αρχική αποφαση του Ελεγκτικου Συνεδριου, παραδοθείσα στις 12 Οκτωβρίου 2005, το Ελεγκτικο Συνεδριο, που συνεδριασε ως πλήρες δικαστήριο, υποστήριξε ότι οι λογοι σύμφωνα με τους οποίους τα κοινωνικά δικαιώματα θα μπορούσαν να αποσυρθούν, και οι οποιοι είχαν ως σκοπό να αποτρέψουν τους δημόσιους υπαλλήλους από το να κανουν παρατυπίες και το να εξασφαλίσουν την κατάλληλη λειτουργία και την αξιοπιστία της διοίκησης, ήταν συμβατές με τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας. Στη συνέχεια, στις 15 Φεβρουαρίου 2007, το Ελεγκτικο Συνεδριο υποστήριξε ότι η ποινική ρήτρα που επιβλήθηκε στον κυριο Α ήταν ανάλογη με τους λογους αυτους.
Το Μαρτιο του 2008 το Ελεγκτικο Συνεδριο αποφασισε επισης οτι ο κυριος Α πρέπει να πληρώσει το TΕΒΕ πανω από 2.000.000 ευρω για τις οικονομικες απώλειες που ο κυριος Α δημιουργησε.
Ο κυριος Α υποστήριξε ότι η πλήρης απόσυρση της σύνταξής του, ως αποτέλεσμα της ποινικης του καταδικης, είχε παραβιάσει το δικαίωμά ως προς την ειρηνική απόλαυση αυτων που του ανηκουν, σύμφωνα με το άρθρο 1 του πρωτοκόλλου αριθ. 1 (προστασία της ιδιοκτησίας).
Αποφαση:
Το Ευρωπαικο Δικαστηριο ειπε οτι η απόσυρση της σύνταξης του κυριου Α αποτέλεσε παράβαση του δικαιώματος ιδιοκτησίας του (το δικαίωμα σε μια σύνταξη αποτελεί δικαίωμα ιδιοκτησίας, όπου πρόσθετες συνεισφορές έχουν καταβληθεί ή πού ένας εργοδότης έχει δώσει σε μια επιχείρηση για να πληρώσει μια σύνταξη με όρους που προβλέπονται στη σύμβαση απασχόλησης).
Αντίθετα με την απόφαση των ελληνικών δικαστηρίων, η παράβαση του κυριου Α τον είχε αναγκάσει να αντέξει ένα δυσανάλογο και υπερβολικό φορτίο, το οποίο δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί από την ανάγκη του να αποτραπούν οι δημόσιοι υπάλληλοι από το να κανουν παρατυπίες και του να εξασφαλιστεί η κατάλληλη λειτουργία της διοίκησης και η αξιοπιστία των δημόσιων υπηρεσιών.
Σε αυτο ειδικα το σημειο το Ευρωπαικο Δικαστηριο παρατήρησε ότι, μετά από την καταδικη του, ο κυριος Α στερηθηκε αυτόματα τη σύνταξή του για το υπόλοιπο της ζωής του, παρά το γεγονός ότι η παρατυπία που είχε κανει δεν είχε καμία σχεση με τα συνταξιοδοτικα του δικαιώματα ως κοινωνικά ασφαλισμένου προσωπου. Το γεγονός ότι η σύνταξη – μειωμενη – είχε μεταφερθεί στην οικογένεια του κυριου Α, δεν αρκει στο να αντισταθμιστει εκείνη η απώλεια, επειδή ο κυριος Α μπορει στο μέλλον να χάσει όλα τα μέσα επιβίωσης του και όλης της κοινωνικής κάλυψης (πχ, εάν γινει χήρος ή παρει διαζυγιο).
Το Ευρωπαικο Δικαστήριο υποστήριξε ότι τα κράτη μπορουν να λάβουν μέτρα στη νομοθεσία τους για την επιβολή πρόστιμων ως αποτέλεσμα ποινικης και εγκληματικης καταδικης. Εντούτοις, ποινικές ρήτρες τετοιου είδους, οι οποιες θα περιελάμβαναν τη συνολική απώλεια οποιουδήποτε δικαιώματος για μια σύνταξη και κοινωνική κάλυψη, συμπεριλαμβανομένης της ασφάλειας υγείας, θα ηταν όχι μόνο μια διπλή τιμωρία αλλά και θα είχαν ως αποτελεσμα την εξάλειψη των κύριων μέσων επιβίωσης ενός προσώπου, όπως ο κυριος Α, ο οποίος είχε φθάσει σε ηλικία συνταξιοδότησης.
Ενα τετοιου ειδους αποτελεσμα δεν θα ήταν συμβατο ούτε με την αρχή της κοινωνικής αποκατάστασης που ειναι η βαση στο ποινικό δίκαιο καθε κρατους μελους της Συνθηκης, ούτε με το πνεύμα της Συνθήκης. Το δικαστήριο εκρινε, ομόφωνα, ότι είχε υπάρξει παραβίαση του άρθρου 1 του πρωτοκόλλου αριθ. 1.
Ολη η αποφαση εδω (http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=856513&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649)
ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΙΟ: Καταλαβαινω απολυτα την επιθυμια του λαου να δει σε ατομα του δημοσιου που κλεβουν να τους αφαιρουνται τα παντα. Ομως, εφοσον απαιτουμε η δικαιοσυνη να απονεμεται ισαξια σε ολους, τοτε πρεπει να συμφωνησουμε με την αποφαση του Ευρωπαικου Δικαστηριου. Ο εν λογω κυριος καταδικαστηκε για παραποιηση βιβλιων. Βαση του ελληνικου νομου, η καταδικη για τετοιου ειδους παραβαση ηταν 11 χρονια φυλακιση. Τα εκανε. Το να του αφαιρεις επιπλεον ολη τη συνταξη και την ασφαλεια, ειναι μετρο που ουτε ο νομος προβλεπει αλλα και δεν εχει να κανει με την παραβαση. Για μια ακομα φορα βλεπουμε, δηλαδη, οτι τα ελληνικα δικαστηρια αποφασιζουν οχι βαση σχετικων νομων αλλα αναλογα με το αν ο συγκεκριμενος δικαστης ‘θυμωσε’ πολυ η λιγο με την συγκεκριμενη παραβαση.
ΥΠΟΘΕΣΗ 4
Αναφερθηκε ειδικα στο οτι ο δικαστης δεν ειχε στηλει κληση στην καταχωριμενη διευθηνση της αδερφης της, κατι που ειναι διαδικαστικός όρος στη σχετική νομοθεσία, και ότι είχε προσθέσει στο αρχείο μια ψευδή δήλωση που έγινε από το δήμαρχο. Στο ίδιο άρθρο η κυρια Α χρησιμοποίησε τη λεξη ‘Καραγκιοζης’ για να περιγράψει το δικαστή και υπογράμμισε ότι «είχε σπάσει τον δικαστικο όρκο του».
Τον Ιουνιο του 2001 ο δικαστης εκανε μηνυση για δυσφήμηση ενάντια στην κυρια Α. Τον Απριλιο του 2002 η κυρια Α καταδικαστηκε σε ποινή φυλάκισης 20 μηνών με αναστολή. Στην εφεση που εκανε, η κυρια Α ειπε ότι τα γεγονότα στα οποία οι ισχυρισμοί της ήταν βασισμένοι ήταν αληθινά και ότι ήταν καθήκον της ως δημοσιογράφος να ενημερώσει το κοινό για τις πράξεις παράλειψης από άτομα που απονεμουν δικαιοσύνη. Πρόσθεσε ότι οι προσβάλλοντες παρατηρήσεις ήταν κρίσεις αξίας.
Τον Ιουλιο του 2004 το Εφετείο της Αθήνας δέχτηκε ότι τα γεγονότα που γραφτηκαν στο άρθρο δεν ηταν ανακριβη. Αναταξινόμησε την παράβαση και καταδίκασε τελικά την κυρια Α σε φυλάκιση ενός έτους, με αναστολη, για χρησιμοποίηση προσβλητικης γλωσσας. Μετά από μια εφεση ως προς σημεία του νόμου, η αποφαση παρεμεινε. Στο μεταξύ, ο δικαστης υπέβαλε αγωγή για ζημίες, ενάντια στην κυρια Α, και η υποθεση αυτη ειναι αυτή τη στιγμή εκκρεμή στα ελληνικά δικαστήρια.
Αποφαση:
Το Ευρωπαικο Δικαστήριο αναφέρθηκε στο ρόλο «παρατηρητη» που εχει ο Τύπος σε μια δημοκρατική κοινωνία και υπογράμμισε ότι η δημοσιογραφική ελευθερία περιλαμβανει αναφορες που μπορουν να γινουν υπο έναν ορισμένο βαθμό υπερβολής, ακόμα και πρόκλησης.
Σημειωνοντας ότι μια ποινικη καταδικη εγινε στην κυρια Α, το Ευρωπαικο Δικαστήριο ειπε οτι μια ποινή φυλάκισης για μια παρατυπία που σημειώθηκε μέσω του Τύπου δεν ήταν συμβατή με την ελευθερία της δημοσιογραφικής έκφρασης, που εγγυαται από το άρθρο 10. Επισης, η υποληψη του δικαστή θα μπορούσε να έχει προστατευθεί μεσω του αστικου νόμου – πράγματι, διαδικασια σε δικαστηριο αστικου δικαιου ήταν αυτήν την περίοδο εκκρεμης.
Επιπλέον, το Ευρωπαικο δικαστήριο θεώρησε ότι οι λέξεις «σπάζει τον όρκο του» και «Καραγκιοζης» ήταν κρίσεις αξίας, μη ικανές να αποδειχθουν. Σε εκείνο το σημείο, σημείωσε ότι τα ελληνικά δικαστήρια δεν είχαν κάνει διάκριση μεταξύ των γεγονότων και των κρίσεων αξίας, αλλά ειχαν μόνο εξετάσει εάν οι λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν από την κυρια Α ήταν σε θέση να ζημιωσουν την αξιοπρέπεια και την τιμή του δικαστή.
Το Ευρωπαικο Δικαστήριο υποστήριξε ότι δεν υπήρξε καμία σχέση της αναλογικότητας μεταξύ του περιορισμού στη ελευθερία έκφρασης της κυσριας Α και του νόμιμου στόχου που ακολουθήθηκε. Δεν θα μπορούσε να δεχτεί ότι το ενδιαφέρον για την προστασία της φήμης του δικαστή και την εγγύηση της ανεμπόδιστης εφαρμογής της δικαιοσύνης ήταν επαρκές για να δικαιολογήσει την ποινικη καταδικη της κυριας Α. Είχε υπάρξει κατά συνέπεια παραβίαση του άρθρου 10.
Ολη η αποφαση εδω (http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=826673&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649)
ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΙΟ: Δειγμα του οτι η ελληνικη δικαιοσυνη ισχυει μονο για ατομα της πολιτικης και της νομοθετικης οικογενειας μονο. Δειγμα του οτι τα ελληνικα δικαστηρια, αντι να εξετασουν τα γεγονοτα, εξετασαν μονο τις κατηγοριες της μια μονο πλευρας (δηλαδη του δικαστη). Οπως, ομως, βλεπετε, το Ευρωπαικο Δικαστηριο υποστηριζει την ελευθερια λογου στα μεσα μαζικης ενημερωσης και μας δινει τη δυνατοτητα να αποκαλεσουμε καποιο μελος της πολιτικης/δικαστικης οικογενειας ως ‘Καραγκιοζη’. Αρχιστε λοιπον να γραφετε αδερφια!!!!!
ΥΠΟΘΕΣΗ 5
Κατά τη διάρκεια βουλευτικών εκλογών, στης 7 Μαρτίου 2004, ο κυριος Α και ο κυριος Β ηταν υποψήφιοι στους καταλόγους του ΠΑΣΟΚ, στις εκλογικές περιφέρειες Πέλλας και Σερρων, και ο κυριος Γ ηταν στον κατάλογο της Ν Δημοκρατιας, στη δεύτερη εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης. Και οι 3 εκλέχτηκαν ως μέλη της Βουλης και τις εδρες στις αντίστοιχες εκλογικές περιφέρειές τους.
Στις 30 Μαρτίου 2004, η κυρια Δ, που ηταν μια ανεπιτυχής υποψήφιος στις ίδιες εκλογές, στον κατάλογο της Ν Δημοκρατιας για την εκλογική περιφέρεια της Πέλλας, υπέβαλε εφεση ενώπιον του Ανωτατου Ειδικου Δικαστηριου, επιδιωκοντας να πραγματοποιήσει την ανατροπη του αποτελεσματος για την εκλογη του κυριου Α, για λογους εκλογικών παρατυπιών. Η κυρια Δ παραπονέθηκε ότι τα λευκα ψηφοδέλτια στην εκλογική περιφέρεια της Πέλλας δεν λυφθηκαν υπόψη στον υπολογισμό του εκλογικού πηλίκου. Υποστήριξε ότι αυτό είχε επιπτώσεις στη διανομή των εδρων στην εκλογική περιφέρεια της Πέλλας και την κύρια εκλογική περιφέρεια της κεντρικής Μακεδονίας, με αποτέλεσμα ο κυριος Α να εκλεγει αντι για αυτην.
Σε μια νέα ερμηνεία της εν λόγω νομοθεσίας, το Ανώτατο Ειδικο Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα, και αποφασισε στις 9 Μαΐου 2005, ότι τα λευκα ψηφοδέλτια πρέπει να λάβονται υπόψη στον υπολογισμό του εκλογικού πηλίκου και της διανομής των εδρων. Ως εφαρμογή της συγκεκριμενης ερμηνείας του εκλογικού νόμου, το Ανώτατο Ειδικο Δικαστήριο ανακατένειμε τις συγκεκριμενες εδρες. Ως αποτελεσμα, η εδρα για την εκλογική περιφέρεια της Πέλλας, που απονεμήθηκε αρχικά στον κυριο Α, πηγε στην κυρια Δ. Οι άλλοι δύο υποψήφιοι απομακρύθηκαν επίσης από τις εδρες τους (αποφαση αριθ. 12/2005).
Το Φεβρουαρο 2006, η Βουλη θέσπισε νεο νομο (παράγραφος 1 του νόμου αριθ. 3434/2006) στο πλαίσιο του οποιου τα λευκα ψηφοδελτια δεν λαμβανονται υπόψην κατά τη διάρκεια των εκλογών.
Αποφαση:
Το Ευρωπαικο Δικαστήριο σημείωσε, αρχικά, ότι οι κατηγορητες ειχαν εκλεγει σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο που ισχυε και ότι δεν θα μπορούσαν επομένως να έχουν προβλέψει ότι η εκλογή τους θα ακυρωνόταν μετά από μια αντιστροφή στη νομοθεσια.
Έδωσε έμφαση επίσης στο γεγονός ότι η αποφαση αριθ. 12/2005 ήταν η μόνη απόφαση υπέρ του συνυπολογισμού των λευκων ψηφοδελτίων στο σύνολο των έγκυρων ψηφοδελτίων, δεδομένου ότι η ελληνικη Βουλη είχε θεσπίσει στη συνέχεια ενα νεο νομο (παράγραφος 1 του νόμου αριθ. 3434/2006) στο πλαίσιο της οποίας τα λευκα ψηφοδέλτια δεν επρόκειτο να λυφθουν υπόψη. Επισης, το Ευρωπαικο Δικαστήριο θεώρησε ότι η συγκεκριμενη κατάσταση αλλαξε τη θέληση του εκλογικού σώματος, όπως αυτη εκφράζεται από αυτο μεσω της ψήφου.
Το Ευρωπαικο Δικαστήριο επίσης σημείωσε ότι κατά τη διάρκεια των βουλευτικών εκλογών η συγκεκριμενη εκλογική περιφέρεια της κεντρικής Μακεδονίας ήταν η μονη στην οποία ο υπολογισμός του εκλογικού πηλίκου πραγματοποιήθηκε βάση της νέας νομοθεσιας. Κατά συνέπεια, η αποφαση αριθ. 12/2005 είχε δημιουργήσει δύο κατηγορίες βουλευτων: εκείνους που εκλέχτηκαν χωρίς το συνυπολογισμό των λευκων ψηφοδελτίων, και εκείνους που κράτησαν τις εδρες τους επειδή τα λευκα ψηφοδέλτια λυφθηκαν υπόψη, εις βάρος των τριών υποψηφίων.
Το Ευρωπαικο Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο απρόβλεπτος τρόπος με τον οποίο τα ελληνικά δικαστήρια είχαν ερμηνεύσει και είχαν εφαρμόσει τον εκλογικό νόμο συνεπαγόταν παραβίαση του άρθρου 3 του πρωτοκόλλου αριθ. 1.
Ολη η αποφαση εδω (http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=831071&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649)
ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΙΟ: Απο που να αρχισω και που να τελειωσω με τις παρανομιες που εγιναν απο την Ελλαδα σε αυτη την υποθεση. Κατα τη διαρκεια των εκλογων, δεν υπηρχε συγκεκριμενος νομος που να λεει οτι τα λευκα υπολογιζονται. Το Ανωτατο Δικαστηριο αποφασιζει οτι επρεπε να υπολογιστουν και οι βουλευτες χανουν την εδρα τους για κατι που δεν ισχυε οταν εγιναν οι εκλογες!!! Οχι μονο αυτο, αλλα μονο οι δικες τους εδρες χαθηκαν, ενω στα υπολοιπα αποτελεσματα των ιδιων εκλογων τα λευκα συνεχισαν να μην υπολογιζονται!!!!!
ΥΠΟΘΕΣΗ 6
Ο πρεσβευτής απάντησε ότι το αίτημά τους δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθει «για αντικειμενικούς λόγους», συγκεκριμενα την απουσία νομοθετικού κανονισμού που απαιτήται για να αποβλέψει στα «πρόσθετα μέτρα… για την καθιέρωση εκλογικων κεντρων στις πρεσβείες και τα προξενεία». Κατά συνέπεια, οι 2 κυριοι δεν μπορεσαν να ασκήσουν τα δικαιώματα ψήφου τους στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου 2007.
Στηριζομενοι στο άρθρο 3 του πρωτοκόλλου αριθ. 1 οι 2 κυριοι παραπονέθηκαν ότι δεν μπορεσαν να ασκήσουν το εκλογικο τους δικαίωμα στην κατοικία τους, δεδομένου ότι ζούσαν στο εξωτερικό.
Αποφαση:
Το άρθρο 51 § 4 του ελληνικού συντάγματος, μια διάταξη που εγκρίθηκε το 1975 και επαναδιατυπωθηκε οταν το σύνταγμα αναθεωρήθηκε το 2001, επέτρεψε στο νομοθετικό σώμα να καθορίσει τους όρους για την άσκηση των εκλογικων δικαιωμάτων για τους εκπατριζόμενους ψηφοφόρους.
Ενώ οι 2 κυριοι μπορουσαν πάντα να έχουν πάει στην Ελλάδα προκειμένου να ψηφίσουν, η ντε φακτο υποχρέωση να ταξιδεψουν περιέπλεξε αρκετά την άσκηση του δικαιώματός τους, επειδή συνεπαγόταν με δαπάνες και τη διαταραξη της επαγγελματικης και οικογενειακής ζωή τους.
Το άρθρο 3 του πρωτοκόλλου αριθ. 1 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν απαίτησε στα κράτη να εξασφαλίσουν τα δικαιώματα ψήφου στις κοινοβουλευτικές εκλογές για τους ψηφοφόρους που ζουν στο εξωτερικό. Ομως, η εν λόγω ελληνική συνταγματική παροχή (άρθρο 51 § 4) δεν θα μπορούσε να παραμείνει μη εφαρμόσιμη επ αόριστο, διαφορετικά το περιεχόμενό του νομου και η πρόθεση των συντακτών του θα στερούνταν οποιαδήποτε κανονιστική αξία.
Τριάντα πέντε έτη αφότου υιοθετήθηκε, το νομοθετικό σώμα ακόμα δεν είχε καταστήσει εκείνη την παροχή αποτελεσματική. Επιπλέον, ενώ μια προταση της βουλης της Φεβρουαρίου 2009, με τιτλο «άσκηση του δικαιώματος ψηφου στις βουλευτικές εκλογές από τους ελληνες ψηφοφόρους που ζουν στο εξωτερικό», έδειξε μια πρόθεση να νομοθετηθει το θέμα, το Ευρωπαικο Δικαστήριο σημείωσε ότι η προταση αυτη είχε τεθεί ενώπιον της βουλης 8 έτη μετά από την τελευταία αναθεώρηση του συντάγματος.
Επιπλέον, δεδομένου ότι εκεινη η προταση είχε αποριφθει τον Απριλιο 2009, καμία νεα πρωτοβουλία δεν είχε ληφθει. Η έλλειψη νομοθετικής εφαρμογής για τα εκπατριζόμενα δικαιώματα ψήφου ήταν πιθανό να αποτελέσει άδικη μεταχείριση των ελληνων πολιτών που ζουν στο εξωτερικό - ειδικά σε μια μεγαλη απόσταση - σε σχέση με εκείνους που ζουν στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τα κείμενα του Συμβουλίου της Ευρώπης το οποιο πιέζει τα κράτη μέλη να επιτρέψουν στους μη εδρεύοντες πολίτες τους να συμμετέχουν σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστο στις εκλογές.
Βάση μιας συγκριτικής μελέτης του εσωτερικού νόμου 33 κρατών μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης, το Ευρωπαικο Δικαστήριο παρατήρησε ότι η πλειοψηφία (29) είχε εφαρμόσει διαδικασίες για αυτο τον σκοπό, και κατεληξε στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα έπεσε κάτω από τον κοινό παρονομαστή σε αυτο το θεμα. Το Ευρωπαικο Δικαστήριο επανέλαβε ότι η Ευρωπαϊκή Συνθήκη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ειχε ως σκοπο το να εγγυηθεί όχι τα δικαιώματα που ήταν θεωρητικά ή ψευδαισθητικά αλλά τα δικαιώματα που ήταν πρακτικά και αποτελεσματικά.
Υπογράμμισε ότι η Συνθηκη ήταν πιό απαιτητικη σχετικά με την «ενεργό» πτυχή - περιορισμοί στα δικαιώματα ψήφου – παρα με την «παθητική» πτυχή - το δικαίωμα του εκλεγεσθεν - του άρθρου 3 του πρωτοκόλλου αριθ. 1, και ότι η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να στηριχθεί στο ευρύ περιθώριο εκτίμησης που διατηθεται συνήθως στα κράτη σε τέτοια θέματα, στο πλαίσιο αυτης της διάταξης. Επομένως, η απουσία για πάνω από τρεις δεκαετίες αποτελεσματικών μέτρων για να επιτραπεί στον κυριο Α και κυριο Β να ασκήσουν το εκλογικο τους δικαίωμα από την κατοικία τους στις εθνικές εκλογές είχε παραβιάσει το δικαίωμα στις ελεύθερες εκλογές.
Το Ευρωπαικο Δικαστήριο αποφασισε, με πέντε ψήφους εναντι δύο, ότι είχε υπάρξει παραβίαση του άρθρου 3 του πρωτοκόλλου αριθ. 1.
Ολη η αποφαση εδω (http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=871034&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649)
ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΙΟ: Αλλο ενα παραδειγμα της ανικανοτητας του ελληνικου κρατους, το οποιο δε μπορεσε σε 35 χρονια να λαβει μετρα ωστε οι ελληνες του εξωτερικου να μπορουν να ψηφιζουν στις πρεσβειες του εξωτερικου. Αλλα ξεχασα!! Αν γινοταν κατι τετοιο πως θα εδιναν τα κομματα δωρεαν αεροπορικα εισητηρια για να ερθουν οι δικοι τους ψηφοφοροι να ψηφισουν;
No comments:
Post a Comment