Καυγάδες τέλος - Ώρα να ξανα-ασχοληθούμε με την ομάδα μας

Με αφορμή το κείμενο που έγραψα την Κυριακή και λόγω του ότι έχει δημιουργήσει φωρτησμένη ατμόσφαιρα στο γκρουπ στο Facebook, θα ήθελα να εξηγήσω με λίγα λόγια κάποια πράγματα ώστε να τραβήξουμε όλοι μια γραμμή και να επιστρέψουμε στην καθημερινότητα.
 
Αρκετά από τα άτομα που δεν συμφώνησαν με αυτά που έγραψα, αναφέρθηκαν κυρίως στα εξής σημεία:
 
1)    Το ότι ο καθένας πρέπει να σέβεται την άποψη του άλλου και να μην προσπαθεί να επιβάλει τη δική του. Κάποιοι δεν ανέχονται το ότι έχεις διαφορετική άποψη.
 
2)    Το ότι δε μπορεί κάποιος να υποχρεώνει τον άλλο να μην ασκεί κριτική όπως τι βλέπει αυτός.
 
Θα ξεκινήσω από τον αριθμό (2) και θα ρωτήσω όσους έκαναν τον κόπο να διαβάσουν αυτά που έγραψα να πουν σε ποιό σημείο ακριβώς υποχρέωσα/διέταξα ή όπως αλλιώς θέλουν να το πουν, να σταματήσουν να ασκούν κριτική, να μουρμουράν και να είναι αυστηροί προς την ομάδα. Φράση όπως ‘Άς σταματήσουμε να έχουμε τη Λίβερπουλ  του 70 ως πρώτυπο’ είναι προτροπή, όχι διαταγή ή προσπάθεια επιβολής μιας αντίθετης άποψης. 
 
Προσωπικά, δεν μπορώ να βρώ ΕΝΑ σημείο που να έχω απαγορεύσει σε κάποιον να συνεχίσει να γκρινιάζει. Και είμαι σίγουρος γι αυτό, επειδή φρόντισα να γράψω το κείμενο με τέτοιο τρόπο που να μην δίνει απαγορευτικό τόνο. 
 
Πάμε τώρα στο σημείο (1). Θα σας ξαφνιάσω με αυτό που θα πω και θα σας παρακαλέσω να προσέξετε τι θα πω: ΣΕΒΟΜΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΣΤΟ ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΠΟΨΗ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΘΑ ΣΕΒΑΣΤΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Αν καποιος πει πως ο Χίτλερ ήταν ο αγιότερος άνθρωπος στον κόσμο πώς γίνεται να σεβαστώ την άποψη αυτή; Αν πει πως το νερό βράζει στους -10, πώς απαιτείτε να σεβαστώ μια τέτοια ηλίθια άποψη; Θα σεβαστώ το δικαίωμα να πει αυτή τη βλακία, αλλά δεν σημαίνει πως θα την σεβαστώ. Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο και ελπίζω να καταλάβατε τι θέλω να πω.
 
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως οι απόψεις εδώ μέσα στις οποίες δεν συμφωνώ είναι βλακώδης. Και γι αυτόν ακριβώς το λόγο στο κείμενο δεν απαγόρεψα κάποιους να έχουν αυτές τις απόψεις. Απλά, εξήγησα με στοιχεία και επιχειρήματα γιατί, κατά τη ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ, σφάλουν σε συγκεκριμένα πράγματα. Το παραδέχομαι πως σε ορισμένα σημεία χρησιμοποίησα ειρωνικό ύφος. Όσοι διαβάζουν τα κείμενά μου ξέρουν ήδη ότι είναι το στυλ που γράφω. Και στο συγκεκριμένο κείμενο, με σχόλια όπως ‘μ****’, ‘ταγάρι’, παπάρα’ δεν θα άφηνα την ευκαιρία να μεταφέρω την ειρωνία μου στο ανάλογο επίπεδο.  Υπάρχει όμως διαφορά μεταξύ ειρωνείας και προσβολής. Και αυτή τη διαφορά φαίνεται πως μερικοί δεν την κατάλαβαν.
 
Το θέμα όμως είναι πως στα ίδια άτομα που θέλουν η άποψή τους να είναι σεβαστή και να μην τους επιβάλεται μια αντίθετη άποψη, τους κακοφάνηκε το ότι κάποιος (εγώ) αντέδρασε σε αυτή την άποψη, την ειρωνεύτηκε και παρουσίασε τους δικούς του λόγους για τους οποίους πιστεύει πως η άποψή τους είναι λάθος. Με απλά λόγια, τα άτομα αυτά θέλουν την ελευθερία της άποψής τους, την ελευθερία να ασκούν κριτική, αλλά δεν τους αρέσει όταν κάποιος είναι με τη σειρά του ελευθερος να ασκησει κριτική σε αυτή την άποψη. Γιατί δεν ανέχεσαι το ότι ασκώ κριτική στην άποψή σου; Εφόσον την ποστάρεις στο ίντερνετ και την λες, έχεις την απόλυτη ευθήνη του λόγου σου και των συνεπειών αυτού του λόγου. Η διαφορά είναι πως αρκετοί , με το να αποκαλέσουν έναν παίκτη ή προπονητή ‘παπάρα’, ‘ταγάρι’, λαλάκα΄’, κλπ θεωρούν πως ασκούν κριτική. Ή ότι εκφράζουν άποψη. Και βέβαια, το ότι αναφέρονται με αυτό τον τρόπο  σε κάποιον/ους οι οποίοι δεν έχουν την δυνατότητα να απαντήσουν, τους δίνει την ιδεά πως η ελευθερία κριτικής είναι μίας κατεύθηνσης. Και όταν ασκείς επικοδομιτική κριτική στην δική τους κριτική, τότε μιλάνε για δικαίωμα στη δική τους άποψη. Δεν μπορείς όμως να ζητάς την ελευθερία να πεις το λόγο σου, αλλά να νευριάζεις όταν κάποιος αντιδρά σε αυτά που λες και με τη σειρά του σου ασκεί κριτική. 
 
Φυσικά και ανέχομαι την αντίθετη άποψη. Δεν ζήτησα από κανέναν να σταματήσει να την εκφράζει. Αλλά όταν με βρίσκεις αντίθετο σε αυτήν, απαιτώ από σένα αυτά που απαιτείς από εμένα. Την ελευθερία να διαφωνίσω με αυτά που λες, να εκφράσω τη δική μου άποψη και να ασκήσω  κριτική στη δική σου, πάντα με στοιχεία και επιχειρήματα και όχι σε στυλ ΄τι λες ρε μπιπ, αντε ρε μπιπ μπιπ’.
 
Δεν θα ζητήσω συγγνώμη για αυτά που έγραψα, ούτε για τον τρόπο που τα έγραψα. Θα ζητήσω συγγνώμη αν κάποια άτομα θεώρησαν αυτά που είπα ως προσβολή. Ειρωνικά ήταν. Προσβλητικά όχι. Και θα ζητήσω επίσης συγγνώμη από τον Γιάννη Σκοτίδα για την αρνητική ατμόσφαιρα που δημιούργησε στο γκρουπ το κείμενό μου. Το αν κάποιοι άλλοι αποφασίσουν να ζητήσουν δημόσια συγγνώμη το αφήνω στην κρίση τους.
 
Ελπίζω να έγινα κατανοητός και να σταματήσει αυτή η ανταλαγή πυρών των τελευταίων 2 ημερών. YNWA.