Να αμαρτησω λιγο ακομα; (αληθινη ιστορια)

Οσοι απο εσας με ξερουν προσωπικα ξερουν οτι δεν ειμαι θρησκος καθολου. Για μενα, η θρησκεια ειναι το διαφημιστικο κομματι μιας εταιρειας που ονομαζεται ‘εκκλησια’, η οποια βγαζει τεραστια κερδη με το να ικανοποιει την αναγκη των ανθρωπων για ‘πιστη’ με το να τους πουλαει ενα αντικειμενο που το ονομαζει ‘Θεο’. Αντικαταστηστε ‘πεινα’ με τη λεξη ‘πιστη’, ‘φαγητο’ με ‘Θεο’, ‘διαφημιση’ με ‘θρησκεια’ και εχετε το μεγαλυτερο καταστημα Μακ Ντοναλντς με το ονομα ‘εκκλησια’.

Πριν τρια χρονια, μερικες μερες πριν το Πασχα, με σταματησε καποιος στο δρομο την ωρα που επεστρεφα σπιτι. Με ρωτησε εαν θα ηθελα να δω τζαμπα την ταινια του Μελ Γκιμπσον ‘Τα Παθη Του Χριστου’. Μην ανησυχειτε. Δεν ηταν ντυμενος σαν Καθολικος παπας και ουτε εγω ημουν πιτσιρικας. Ηξερα οτι στη γωνια της γειτονιας μου υπηρχε μια εκκλησια Μεθοδιστων. Ειχαν οργανωσει μια δωρεαν προβολη της ταινιας, μια που το Πασχα ηταν κοντα, για οποιον ηθελε να παει να την δει.

Δεν ειχα προγραμματισει τιποτα για την επομενη μερα και δεν με χαλαγε να δω ταινια τζαμπα. Δεχτηκα την προσκληση.


Το επομενο βραδυ εφτασε και μπηκα στην εκκλησια. Δεν ειχα μπει ποτε πριν σε εκκλησια Μεθοδιστων και με εκπληξη ειδα οτι απο μεσα εμοιαζε με σχολικη ταξη, με ενα μικρο βωμο στη δεξια γωνια, οπου ενα γραφειο με ενα σταυρο πανω του και μερικες φωτογραφιες του Ιησου στον τοιχο σε εκανε να καταλαβεις οτι αυτο ηταν ενα μερος για προσευχη. Βλεπετε, η εμπειρια που ειχα μεχρι εκεινη τη στιγμη απο την Χριστιανικη θρησκεια ηταν απο εκκλησιες Ορθοδοξες και Καθολικες, στις οποιες το εσωτερικο συναγωνιζεται για το μεγαλυτερο, βαρυτερο, ακριβωτερο ντεκορ στον πλανητη (αν οχι τον ιδιο τον παραδεισο).


Καρεκλες ειχαν τοποθετηθει σε σειρες σε ολοκληρο το δωματιο και αποφασισα να καθησω στην μπροστινη σειρα προς τα δεξια. Πρεπει να ηταν μια υποσυνειδητη αποφαση μια και μου αρεσει να καθομαι μπροστα μπροστα οταν παω στο σινεμα να δω ταινια. Ευτυχως που υποσυνειδητα δεν πειρα μαζι μου γλυκο ποπ κορν και κοκα κολα. Κοιταζωντας γυρω μου ειδα αλλα 30-35 ατομα στο δωματιο. Μερικα ηταν φανερο οτι ηταν πιστα, θεοφοβουμενα, αλλα απλα κοιτουσαν με περιεργια και κανα δυο ηταν τζαμπατζηδες σαν και μενα που ηρθαν να δουν δωρεαν ταινια.


Δεν μπορω να πω οτι ενοιωσα ενοχες που μπηκα σε χωρο προσευχης μονο και μονο για να δω τζαμπα ταινια. Εγω και ο Θεος, αν υπαρχει, εχουμε μια αμοιβαια κατανοηση μεταξυ μας, σαν ενας γαμπρος και μια πεθερα. Μενω μακρια απο τα ποδια του και εκεινος δεν ασχολειται με μενα, εκτος απο μερικες περιπτωσεις που επισκεπτομαι εκκλησια για λογους καθαρα εθιμοτυπικους, η οταν καποιος σε μια πλατεια μου κολλαει στη μουρη μια πινακιδα που λεει 'Μετανοειτε Τωρα'. Μαλιστα, φαινεται οτι απο μικρος ημουν αλεργικος στις εκκλησιες! Θυμαμαι στο σχολειο που οι δασκαλοι μας πηγαινανε εκκλησια μια φορα το μηνα και εγω ζαλιζομουνα μεσα σε λιγα λεπτα απο την ωρα που αρχιζε η λειτουργεια. Οι δασκαλοι μου νομιζαν οτι εκανα ψεματα οτι μου ερχοταν λυποθημια μεχρι που μια μερα κοντεψα να κανω εμετο μεσα στην εκκλησια. Τελικα, αργοτερα, εμαθα οτι το σωμα μου δεν σηκωνει τη μυρωδια του λιβανιου.


Τελος παντων. Η ταινια αρχισε και για να ειμαι ειλικρινης μου αρεσε, εστω και αν ανακατεψε και μπερδεψε μερικα πραγματα στην ιστορια, οπως εχει κανει αλλωστε και η εκκλησια με τη Βιβλο (αλλα αυτο ειναι ενα θεμα που θα γραψω σε αλλο κειμενο στο μελλον). Και ενω η ταινια ειχε φτασει στο αποκορυφωμα της, με τον Ιησου να ψυθιριζει τα τελευταια του λογια στο σταυρο, ξαφνικα σταματησε. Τα φωτα αναψανε και ενας ξανθος 40αρης, με τζην και μπλουζακι, μικροφωνο στο χερι, αναπηδαει μπροστα μας και φωναζει 'Αδερφια, γεια ποιο λογο θυσιαστηκε ο Ιησους;'


Κατι μου λεει οτι γερναω. Δεν υπαρχει λογος να το αρνουμαι. Αλλιως δεν εξηγηται πως δεν ετρεξα στην εξοδο και στη βροχη και το κρυο μεχρι να πει ο αλλος 'Αδερφια'. Εχασα την ευκαιρια και μεχρι να γυρισω να δω την εξοδο οι αλλοι δυο τζαμπατζηδες την ειχαν ηδη κανει, τρεχοντας εξω, στην ελευθερια, λιγο πριν κλεισουν την πορτα δυο τυποι που σταθηκαν μπροστα της σαν πορτιερηδες σε VIP κλαμπ. Ημουν παγιδευμενος!

Αφου δεν υπηρχε τροπος αποδρασης, επρεπε να κανω ο,τι κανει καθε εξυπνος φυλακισμενος για να παραμεινει ζωντανος και με ισιο μυαλο στη φυλακη. Οχι ρε, δεν εννοω οτι εγινα η γκομενα καποιου!!! Μιλαω για τακτικη. Τροπους να κανεις το φυλακα, συγγνωμη, εννοω τον παπα, να ερθει στα νερα σου και να σε αφησει να φυγεις αλαβωτος. Ετσι, εκατσα στην καρεκλα μου, σφυγμενος και χωρις να κανω θορυβο, ακουγωντας τον παπα και σχεδιαζοντας την επομενη μου κινηση.


'Ειμαστε ολοι αμαρτωλοι!' φωναζε στο μικροφωνο. Κριμα που δεν ηταν μαυρος γιατι τοτε θα ηταν σαν αυτες τις ταινιες που εχω δει, με ενα μαυρο παπα να βγαινει στο βωμο, φωναζοντας και ουρλιαζοντας για σωτηρια, κανωντας τον Τζειμς Μπραουν μεχρι ο υπολοιπος κοσμος να τον ακολουθησει, με τα χερια ψηλα, να τα κουνανε δεξια και αριστερα. Αλλα αυτος εδω εμοιαζε πιο πολυ με εργαζομενο σε τηλεφωνικο κεντρο, που υποδυεται οτι ειναι μαυρος και Τζειμς Μπραουν, σαν να ηταν σε μπαρ με καραοκε.

Αλλα μια και ο Θεος ενεργει μυστηρια, το κοινο εριχνε που και που τα κλασσικα 'Ναι', 'Αμην', 'Ευλογητος ο Κυριος' προς το μερος του παπα αλλα και προς το ταβανι. Φαινεται οτι το καραοκε του ειχε την καταληλη επιδραση στο κοινο.


'Ειστε ετοιμοι να ζητησετε συγχωρηση για τις αμαρτιες σας;', ρωτουσε.


'Ναι!', απαντουσαν ολοι, εκτος απο εναν Ελληνα στην πρωτη σειρα.


'Ειστε ετοιμοι να σωθητε και να περπατησετε με το Θεο, τον Κυριο μας, τον Ιησου Χριστο;', ουρλιαζε.


'Ναι', φωναζαν κι αυτοι, εκτος απο εναν μουγγο Ελληνα στην πρωτη σειρα.


'Τοτε ελατε εδω, γονατηστε και προσευχηθητε στον Ιησου για συγχωρεση', ειπε.


Και αμεσως, ο ενας μετα τον αλλο, πηγαν. Βηματησαν μπροστα, γονατισαν στο πατωμα και προσευχηθηκαν. Ακουμπουσε τα μετωπα τους, ελεγε κατι που εμοιαζε με προσευχη σε γρηγορη ταχυτητα και αυτοι ευχαριστουσαν το Θεο, δοξολογουσαν το Θεο, εσκηβαν και προσευχωνταν και μιλουσαν με τις δικες τους προσευχες.


Ηταν ωρα να βαλω σε λειτουργεια τα σχεδια μου γιατι η κατασταση ηταν πλεον εκτος ελεγχου. Ωρα για τη 'Στρουθοκαμηλος', μια τακτικη που μαθαμε ολοι μας στο σχολειο. Οταν ο δασκαλος ρωταει ολη την ταξη κατι και δεν ξερουμε την απαντηση, σκυβουμε τας κεφαλας μας, κοιταμε κατω και προσευχομαστε να μην διαλεξει εμας. Βεβαια το οτι καθομουν στην μπροστινη σειρα ηταν ενα μειονεκτημα, μια και δεν ηταν δυσκολο να με διαλεξει αναμεσα στους 8 που καθωνταν κατω ακομα. Αλλα ακολουθησα την τακτικη κατα γραμμα. Κατω το κεφαλι, με ματια να κοιτανε τα παπουτσια μου (Σημειωση: την επομενη φορα που πας να δεις ταινια σε εκκλησια να φορας αθλητικα παπουτσια για τρεξιμο), χερια σφηκτα σαν να κανω προσευχη. Ας ελπισουμε οτι νομιζει οτι προσευχομαι και με αφησει στην ησυχια μου.


Αλλα μιλησα γρηγορα. Δεν ηταν μονος του. Ξαφνικα, καποιος καθησε διπλα μου. Δεν ηταν απο το κοινο, δουλευε για την εκκλησια.


'Εισαι ετοιμος να ζητησεις αφεση των αμαρτιων σου, αδελφε;', με ρωτησε.


Η περιπτωση αυτη ηθελε αλλαγη σχεδιου, σκεφτικα. Απο δω και περα θα ηταν ενα παιχνιδι θρησκευτικου σκακιου μεταξυ δυο μεγαλων μαστερ, οποτε επρεπε να σχεδιασω καθε μου κινηση προσεκτικα. Αν εκανα επιθεση με ενα ΄'Αει γαμησου', θα με αντιμετωπιζε με μια αμυνα 'Ο Σατανας Στις Ζωες Μας', που θα με αφηνε ανοιχτο σε επιθεσεις απο τα πλαγια, ενα πιθανο ματ σε 5 κινησεις.


Οχι, το παιχνιδι ηθελε λογικες επιθεσεις οπως αυτες ενος πραγματικου Κασπαροφ. Ετσι, ξεκινησα με μια κινηση 'Στην Ιδια Ομαδα' για να δοκιμασω τις ικανοτητες του.


'Ειμαι κι εγω Χριστιανος οπως εσυ αλλα στην Ορθοδοξη εκκλησια εχουμε αλλους τροπους για να ζητησουμε συγχωρεση', απαντησα.


'Μπορεις να σωθεις αποψε', ειπε. Μαλιστα. Η κινηση 'Αγνοια'. Ηταν καλος, αγνοωντας την δοκιμαστικη μου επιθεση και περιμενωντας για αλλη επιθετικη κινηση για να δοκιμασει τη δυναμη μου. Ενταξει μεγαλε, για να δουμε ποσο καλος εισαι. Και συνεχισα με μια κινηση 'Μην Αμφιβαλεις Την Πιστη Μου'.


'Οι Ορθοδοξοι Χριστιανοι πιστευουν οτι δεν χρειαζεσαι εναν παπα για αφεση αμαρτιων, μπορεις απλα να προσευχηθεις στο Θεο για αφεση'. Οριστε κυριε, πια ειναι η απαντηση σου σε αυτη την κινηση;


Σταματησε για λιγο να σκεφτει τα λογια μου.


'Γιατι να χασεις πολυτιμο χρονο για να ζητησεις αφεση αμαρτιων; Δεν ξερουμε ποτε τι φερνει η επομενη μερα, οποτε ειναι καλυτερα να ειμαστε προετοιμασμενοι, αδερφε.'


Μαλιστα. Ακομα δεν τσιμπησε το δολωμα οποτε χρειαζοταν να δημιουργησω εναν αντιπερισπασμο και να τον χτυπησω δυνατα οταν δεν κοιταει (μιλαω μεταφορικα, βεβαια). Ας περασει ο 'Σωκρατης'. Η αγαπημενη μου τακτικη, αργη, υπομονετικη και η οποια στρεφει την ιδια τη δυναμη σου εναντιων σου, σαν το Ζιου Ζιτσου.


'Πιστευεις στο Θεο;', τον ρωτησα.


'Φυσικα και πιστευω', απαντησε.


'Πιστευεις οτι δεν πρεπει ποτε να λεμε ψεματα; Οτι ειναι αμαρτια να λεμε ψεματα;'


'Βεβαιως, αδερφε'


'Εσυ εισαι αμαρτωλος;'


'Ολοι μας ειμαστε. Γι αυτο και ειναι απαραιτητο να σωθουμε τωρα με το να ζητησουμε αφεση αμαρτιων, μια και δεν ξερουμε τι θα φερει η επομενη μερα.', ειπε.


'Κι εγω αμαρτωλος ειμαι. Οπως ολοι. Αλλα δεν ειμαι ακομα ετοιμος να ζητησω αφεση', δηλωσα.


'Γιατι οχι; Δεν φοβασε μην τυχων σου συμβει κατι και τοτε θα ειναι αργα;'


Ετσι! Τσιμπησε το δολωμα, αφησε την αμυνα του ορθανοιχτη νομιζοντας οτι δεν εκανα επιθεση και τωρα ηταν ωρα να αρχησω να του περνω τα πιονια ενα ενα.


'Αν σου ελεγα οτι ειμαι ετοιμος θα σου ελεγα ψεματα, αδελφε. Και το να λες ψεματα ειναι αλλη μια αμαρτια. Αυτο σημαινει οτι αν δεχομουν την προσκληση σου, θα αμαρουσα και παλι με το να πω ψεματα'. Παει ο αξιωματικος.


'Μα δεν φοβασαι που δεν θα λαβεις αφεση αμαρτιων;'. Επαναληψη των προηγουμενων λεξεων του. Ειχε βραχικυκλωσει και δεν ηξερε τι κινηση να κανει.


'Θελω να ζητησω αφεση οταν θα ειμαι ετοιμος. Οταν θα ξερω οτι δεν θα ξανακανω μετα κατι κακο. Αυτη τη στιγμη δεν ειμαι ετοιμος'.


'Μα γιατι οχι;'


'Επειδη ξερω οτι παλι θα κανω αμαρτιες. Αρα δεν υπαρχει λογος να ζητησω αφεση εφοσον προκειται να ξανααμαρτησω μετα απο λιγο, ειτε με το να πω ξεματα σε καποιον, ειτε με το να βλαστημησω καποιον, η με το να κοιμηθω με καποια γυναικα χωρις να ειμαι παντρεμενος.'. Παει και ο στρατιωτης.


'Μπορεις να ζητησεις αφεση και για αυτες τις αμαρτιες'. Λαθος ερασιτεχνη.


'Αν μετανοησω τωρα, ξερωντας πολυ καλα οτι αυριο θα αμαρτησω ξανα, η μετανοια μου δεν θα ειναι αληθινη αλλα ψευτικη. Αρα, θα εχω πει ψεματα , το οποιο ειναι αμαρτια. Αν πω σε σενα ναι, θελω να μετανοησω, θα λεω ψεματα. Αλλη μια αμαρτια. Οπως και να το δεις, εαν κανω κατι τωρα, αυτη τη στιγμη, θα καταληξει σε μια αμαρτια, σε πιο πολλες αμαρτιες απο οσες εχω ηδη. Δεν ειμαι λοιπον προετοιμασμενος για κατι τετοιο. Οταν ειμαι, θα μιλησω κατευθειαν σε αυτον εκει ψηλα'. Παει και το αλογο. Ρουα!

Στην αρχη δεν ειπε τιποτα. Περιμενα και περιμενα. Καμμια απαντηση. Δυσκολευοταν. Τον εχω στο χερι μου το βασιλια σου! Αλλα ξαφνικα, μια παρανομη κινηση!!!! Σηκωθηκε και τη θεση του πηρε ο ιδιος ο παπας!!! Για μια στιγμη! Απαγορευεται να αλλαξεις αντιπαλο στη μεση του παιχνιδιου! Αυτο ειναι απολυτα και ιερα αδικο! Που ειναι η βροντη και η αστραπη που περιμενα; Ο σεισμος; Τι ηταν αυτο! Οι εκπροσωποι του Παντοδυναμου ειναι υπερανω κανονισμων; Ελα ρε!!!


Αφου ηρθαν ετσι τα πραγματα, χωρις να χαθει λεπτο ειχαμε μια παρομοια συζητηση με την προηγουμενη. Γιατι δεν ηθελα να μετανοησω. Επειδη δεν ημουν ετοιμος, επειδη ηθελα να αμαρτησω για λιγο ακομα και επειδη ακομα κι αν ημουν ετοιμος θα το εκανα χωρις μεσαζοντες για να εξασφαλισω ενα πληρη εξειδικευμενο 'Συγχωρεμενος'.


Προς εκπληξη μου, δεχτηκε την εξηγηση μου. Δεν με πιεσε προς υποταγη. Δεν ζητησε απο τους αγγελους να με δεσουν και να με υποχρεωσουν να διαβασω προσευχες απο τη Βιβλο. Οχι μονο αυτο αλλα με καλεσε κιολας να μεινω για καφε και μπισκοτα που θα σερβιρονταν αργοτερα. (Χμ, θα σας υπενθυμησω και παλι οτι δεν ημουν 6 χρονων αλλα κοτζαμ αντρας, οποτε να σταματησετε να κανετε αυτες τις χυδαιες σκεψεις γιατι αμαρτωλειτε!!!). Απλα, χρησιμοποιησε την κινηση 'Διαιρω Και Υποτασσω'. Καλεσε τον για καφε, μιληστε για θρησκευτικα θεματα, κανε τον να αναθεωρησει την αποψη του για την Ορθοδοξια, κανε τον να εχει αμφιβολιες για την ιδια του την πιστη και τοτε φερε τον στη δικη σου παραταξη.


Αυτο που δεν ηξερε ηταν οτι εγω χρησιμοποιουσα την τακτικη 'Αινσταιν', μια δυσκολη τακτικη ως προς την εκτελεση αλλα πολυ αποτελεσματικη οταν αμυνεσαι. Η τακτικη, σε γενικες γραμμες, βασιζεται στην εξησωση E=mc2. Το Ε ειναι η Αποδραση (Escape στα αγγγλικα). Το c ειναι η κουβεντα για εκκλησιαστικα θεματα (Church talk στα αγγλικα). Το m ειναι ο αρσενικος (Male στα αγγλικα). Οποτε, Αποδραση = αρσενικος επι εκκλησιαστικη κουβεντα εις το τετραγωνο, που πολυ απλα συμαινει οτι οσο πιο πολλοι αρσενικοι μιλανε για θεματα εκκλησιας τοσο πιο πολλες πιθανοτητες να δραπετευσω ειχα. Κια μια που εκανα δηθεν οτι ειμουν πιστος, το μονο που επρεπε να κανω ηταν να προσποιηθω οτι πιστευω, να ξεκινησω μια βαθεια κουβεντα σχετικα με τη θρησκεια και απο κει και περα να αφησω την επιστημη να αναλαβει και να με σωσει.

Ο καφες σερβιριστηκε, ακολουθησαν σπιτικα μπισκοτα και αρχισε να μου μιλαει για το πως μια μερα συναντησε το Θεο και απο τοτε ακολουθησε το δρομο του Θεου. Προσωπικα χαιρομαι για οποιον λεει κατι τετοιο, μια και φαινονται χαρουμενοι και ικανοποιημενοι με το μονοπατι τους. Εγω, απο την αλλη, ειμαι επισης χαρουμενος με το δικο μου μονοπατι και εφοσον  τα μονοπατια μας ειναι παραλληλα δεν εχω κανενα απολυτως προβλημα. Το προβλημα το εχω εαν το μονοπατι σου παει να περασει απο το δικο μου, οποτε τοτε θα σου πω ενα 'Γεια σου γειτονα' αλλα δεν θα σε αφησω να μου κανεις κυρηγμα για το ποσο καλυτερο ειναι το μονοπατι σου απο το δικο μου. Αυτο λεγεται υποκειμενικη γνωμη.


Μετα την ομιλια του για το μονοπατι του προς τη σωτηρια, αρχησαμε μια πιο ενδιαφερουσα συζητηση σχετικα με τη Βιβλο και το λογο του Θεου. Αυτο το θεμα ηταν οντως ενδιαφερον μια και εχω διαβασει ολη την Καινη Διαθηκη. Αλλωστε, δεν μπορω να πω οτι δεν πιστευω σε κατι εαν δεν εχω πρωτα διαβασει την αντιπαλη αποψη. Για να μην πολυλογω, καταλαβε οτι ημουν καλα πληροφορημενος στα θεματα της Βιβλου, ικανοποιηθηκε οτι πιστευω στο Θεο αλλα ειχα το δικο μου τροπο στο να αντιμετοπιζω τη σωτηρια (ειναι ξεκαθαρο οτι η επικοινωνια του με το Θεο πρεπει να ειχε προβλημα εκεινο το βραδυ, μια που πιστεψε οτι ημουν θρησκος, ενω εγω δεν ειμαι) και με καλεσε να παρεβρεθω στην κοινωνια την Κυριακη το πρωι.


Η απαντηση μου στην προσκληση αυτη, πριν πω τα αντιο μου, ηταν η παλια, αγαπημενη κινηση 'Διπλωματια', αγαπημενη και τελειοποιημενη απο ολες τις γυναικες του πλανητη, που τη χρησιμοποιουν οταν δεν θελουν να σε απογοητευσουν.


'Ισως', ειπα και εφυγα.


Δεν ξαναπατησα στο μερος εκεινο, οχι επειδη ειχα μια τετοια εμπειρια αλλα επειδη μπαινω σε εκκλησια μονο για λογους εθυμοτυπικους η για να θαυμασω την αρχιτεκτονικη και την εσωτερικη διαταξη. Ποτε για να επικοινωνησω με το Θεο. Αλλωστε, ο Θεος δεν ειχε καμμια εκκλησια να διδασκει, το εκανε σε ερημους, σε βουνα, σε σπηλιες και δρομους. Δωρεαν, χωρις καμμια υποχρεωση να 'προσφερετε ο,τι επιθιμειτε'., 'αγοραστε το βιβλιο, CD, DVD' η να 'κανετε μια δωρεα'. Αν λοιπον καποτε αρχισω να πιστευω, θα κρατησω την επικοινωνια μου μεταξυ εμενα και του Ιδιου, χωρις κανενα αλλον. Μεχρι να ερθει αυτη η ωρα, νομιζω οτι θα αμαρτησω για λιγο ακομα.